دکتر عبدالهادی مسعودی (اثرات احسان در جامعه)

«اثرات احسان در جامعه» عبدالهادی مسعودی در گفتوگو با شفقنا: کاهش کمکهای مردم نتیجه بی اعتمادی است.
رییس پژوهشکده تفسیر اهل بیت ترس از فقر، عدم اعتماد افراد، ضعیف شدن باورها و اعتقادات را از موانع احسان و کمک مردم به یکدیگر عنوان کرد و گفت: ایجاد اعتماد و نحوه مدیریت صحیح کمکهای مردمی امری بسیار مهم و ضروری است و باعث گسترش این کمکها خواهد شد.
حجت الاسلام و المسلمین دکتر عبدالهادی مسعودی در گفتوگو با خبرنگار شفقنا (پایگاه بینالمللی همکاریهای خبری شیعه)، درباره دلایل تأکید اسلام بر احسان و نیکوکاری مردم به یکدیگر اظهار کرد: فضیلت انسانى، با احسان همخوانى دارد و نداى سرشت اصیل آدمى عدالت است. احسان، نمود محبّت و خوى نیکان است. انسان با احسان به مرتبه ی شایسته خود مىرسد و نیکى با دیگران است که نیکى خداوند را سبب مىشود. ما پیش از آن که وجود یابیم، هیچ بودیم. نه رنگى از هستى داشتیم و نه نشانى از وجود، خداوند با فرمان هستى بخش خود به ما احسان کرد و حال با ندایى بس غرّا به ما مىفرماید: «احسان کن، همانگونه که خدا به تو احسان کرده است و در پى فساد انگیزى در زمین نباش که خداوند فساد انگیزان را دوست نمىدارد»

او تصریح کرد: خلقت و آفرینش ما برای خداوند هیچ فایدهای ندارد بلکه وجود ما فقط به خاطر جود و احسان خداوند است از این رو اگر انسان بتواند احسان کند هم حالت خدایی گرفته و هم غریزه و تبع خود و سرشتی را که خداوند در وجود او قرار داده را شکوفا کرده است. امام علی (ع) در روایتی میفرماید: "الاحسانُ غَریزَةُ الاخیار احسان غریزه نیکان است" در واقع اگر ما احسان کنیم انسان شدهایم چرا که احسان جز لاینفک انسانیت است.
مسعودی کمک مردم به یکدیگر را نقطه آغاز یک روابط اجتماعی سالم دانست و افزود: خداوند به احسان فرمان مىدهد و هر که طعم احسان را بیشتر چشیده و از نعمتهاى خدایى بیشتر بهره برده، باید بیشتر احسان کند و البته خداوند احسان او را دوباره با احسانى دیگر و بسى بیشتر، پاداش مىدهد. هر کس قدرت و ثروت بیشترى دارد، احسان گستردهترى باید به انجام رساند. این نقطه آغاز بسیارى از روابط اجتماعى سالم است.
رییس پژوهشکده تفسیر اهل بیت ادامه داد: فردى که به دیگران احسان و نیکى مىکند در حقیقت، به بذرپاشى محبّت مشغول است و در دیده دیگران تندیسى از زیبایى و محبّت دیده مىشود و همگان را به سوی خود جذب میکند در واقع انسان با احسان خویش، ذخیره سالها ارتباط را فراهم مىآورد و اگر آن را با نیّت درست و خلوص به انجام رساند، توشه ی راه بىنهایت آخرت را نیز گرد آورده است. خداوند فرموده است: «واحسنوا انّ اللّه یحبّ المحسنین» و هر کس محبوب خداوند شود، بىگمان محبوب دل مخلوقات خدا نیز خواهد شد و خداوند محبّت او را به دل نیکان عالم مى اندازد.
او برخی از احسان و نیکی مردم را ناقص عنوان کرد و گفت: احسان به دیگران نباید تأخیرى در پیش و یا منّتى در پس داشته باشد که این احسانى ناقص است و میوه دوستى را خام، کال و ناپخته به بازار رابطه اجتماعی مىفرستد و تبعات منفی خواهد داشت.
مسعودی کمک افراد به یکدیگر را مرحلهای برای رسیدن به تکامل و ارضای نیازهای عاطفی دانست و اظهار کرد: پیامبر اکرم (ص) اصرار داشت شخصی به نام عثمان بن مظعون به راهیان کوى خدا بپیوندد و وقار و شخصیت خود را هزینه ی دین اسلام کند؛ اما عثمان چندان شناخت و اعتقادى که او را به درجه ی ایمان و یقین برساند، نداشت. رفت و آمد پیامبر اکرم (ص) و اصرار ایشان، به او فشار مىآورد و چون حجب و حیایش ضمیمه شد، شهادتین را بر زبان جارى کرد و به ظاهر مسلمان گشت. عثمان خود مىگوید: تنها به زبان اقرار کرده بودم و ایمان هنوز از گلویم به قلبم نرسیده بود تا روزى که این آیه نازل شد: «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الاْءِحْسَانِ ... » با خود گفتم پیامبر که حرف غریبى نمىزند، همان است که دل هر آدم سالمى مىگوید. خداى محمّد به عدالت و نیکى فرمان مىدهد و از زشتکارى و بدى و ستم باز مىدارد. این اندرزى است که جان هر آدمى به آن گرایش دارد و ناگفته، شنیده مىشود و ناشنیده در دل مىنشیند، و بدینگونه به اسلام، ایمان حقیقى آوردم» این بدین معناست که انسانها نیز به طور غریزی و طبیعی میل به رفتار عادلانه و احسان به یکدیگر دارند بنابراین کمک به یکدیگر پاسخ به یک نیاز عاطفی، روحی و وجدانی انسان است و این امر تکامل روحی افراد را به دنبال دارد.
مسعودی احسان افراد به یکدیگر را نشانه رشد انسانها عنوان کرد و افزود: زمانی که انسان توانست از مادیات و دنیا بگذارد و آن را در اختیار دیگران قرار دهد، در واقع از دنیا ارتفاع گرفته و به رشد حقیقی رسیده است از این رو احسان نوعی ذخیره برای انسان است اندوخته افراد را افزون میکند. در روایات خطاب به انسانها آمده است که اگر میتوانید مقداری از بارت خود را روی دوش سایرین بگذارید. مفهوم این عبارت این است که زمانی که در روز قیامت در مورد مادیات از انسان سوال میکنند، انسانها با کمک به یکدیگر در این دنیا میتوانند بهترین پاسخ را داشته باشند و باری را از روی دوش خود بردارند.
او به وجود چند مانع در راه احسان مردم به یکدیگر اشاره و تصریح کرد: در راه احسان چند مانع به نظر میآید که یک مانع آن حقیقی و باقی غیر حقیقی هستند. برخی از افراد از نظر مالی ثروتمند به نظر میآیند در صورتی که واقعاً فقیر هستند و توان کمک به دیگران را ندارند و این مورد از موانع حقیقی احسان به دیگران است، اما برای عدم احسان مردم سه علت دیگر وجود دارد که آنها حقیقی نیستند.
رییس پژوهشکده تفسیر اهل بیت ادامه داد: ترس از فقر موجب کاهش کمک افراد به یکدیگر شده است، عدهای گمان میکنند با کمک به دیگران از مال آنها کاسته و موجب فقیر شدن آنها میشود و همین موضوع باعث کاهش کمک افراد به یکدیگر شده است. در روایات و آیات آمده است که ایجاد چنین ترسی کار شیطان است "الشَّیْطَانُ یَعِدُكُمُ الْفَقْرَ" و در جای دیگر قرآن آمده است "مَا أَنفَقْتُم مِّن شَیْءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ" چرا از کمک به دیگران ترس داری؛ هر آنچه به دیگران کمک کنیم خداوند علاوه بر آنکه همان مقدار کمک را به انسان باز میگرداند صوابی را نیز برای او اندوخته میکند.
او عدم اعتماد افراد به یکدیگر را یکی دیگر از موانع احسان دانست و افزود: گاهی اوقات به راستگویی و صداقت افرادی که درخواست کمک میکنند، شک میکنیم دلیل آن این است که اعتماد اجتماعی کم شده است. روزی به امام سجاد(ع) گفتند که اگر درخواست کنندگان کمک دروغ بگویند چه، باز هم ما باید به آنان کمک کنیم. حضرت فرمود: اگر آنها راست بگویند چه؟ اگر دروغ بگویند و شما به آنها کمک کنید مقداری از مال خود را از دست دادی و اگر راست بگویند و شما به آنها کمکی نکنید دین خود را از دست دادهاید، درست است که برخی از آنها دروغ میگویند، اما کسانی که راست میگویند بین همین افراد پنهان هستند از این رو لازم است هر فردی در حد مقدور به افراد نیازمند کمک کند.
مسعودی مانع نهایی کمک مردم به یکدیگر را ضعیف شدن اعتقادات عنوان کرد و گفت: باورها و اعتقاد افراد نسبت به آخرت و سودمندی احسان ضعیف شده است، اگر واقعاً بدانیم کمکهای ما به دیگران در روز رستاخیز نجات دهنده ما خواهند بود مسلماً بیشتر به دیگران کمک میکردیم. قرآن میفرماید: "أَرَأَیْتَ الَّذِی یُكَذِّبُ بِالدِّینِ فَذَلِكَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِینِ کسی که روز رستاخیز و جزا را باور ندارد به یتیم و مسکین کمک نمیکند، مردم را تحریک نمیکند، خود را وادار نمیکند که به بینوایان بخوراند، اطعام طعام کند، به یتیمان سرکشی کند."در واقع اگر کسی نسبت به احسان به باور پر رنگی برسد راحتتر میتواند به دیگران کمک کند و چنین افرادی در جامعه ما زیاد هستند.
رییس پژوهشکده تفسیر اهل بیت درباره اهمیت و ضرورت توزیع صحیح کمکهای مردمی از سوی مسوولان این امر اظهار کرد: نهادهای اجتماعی موظف هستند به صورت صحیح کمکهای مردم را به افراد مستند و مستحق برسانند و با اطلاع رسانی به نیکوکاران از چگونگی توزیع این کمکها سبب افزایش اعتماد اجتماعی شوند چرا که عدم اعتماد مردم یکی از موانع کمک افراد به یکدیگر است.
مسعودی در ادامه گفت: به صدقه دادن و کمک به دیگران حتی اگر به دست مستحقش نرسد، تأکید بسیار شده است چرا که صدقه ابتدا در دست خدا قرار میگیرد سپس به دست مستحق میرسد از این رو ما موظف به کمک به دیگران هستیم و مرحله بعدی یعنی شناسایی افراد نیازمند و رساندن این کمک به دست آنان از وظایف سازمانهای اجتماعی است و این سازمانها باید توجه داشته باشند که ابتدا کمک مردم را به افراد نیازمندی که در نزدیکی خودمان هستند برسانند سپس به دیگر افراد کمک رسانی کنند و یا فعالیتهای اجتماعی انجام دهند.
او در مورد میزان موفقیت مردم در انجام این وظیفه مسلمانی اظهار کرد: برای بررسی این میزان موفقیت باید آمارهای اجتماعی مفصلی بگیریم از این رو لازم است آماری دقیق از تعداد فقرا و ثروت عمومی به دست آوریم، سپس بررسی کنیم ثروت عمومی چه مقدار درست توزیع شده و آیا به مقداری بوده که همه را از فقر مطلق نجات دهد؛ درصورتی که ثروت عمومی کافی بود و هنوز فقیر مطلق داشتیم این نشان می دهد که دولت، ملت، سخنگویان، خطبا در انجام این وظیفه موفق نبودیم و درست عمل نکردیم.
رییس پژوهشکده تفسیر اهل بیت در پایان خاطرنشان کرد: جامعه ایرانی یک جامعه ثروتمند بالقوهای است و اگر به واقع درست عمل کنیم، حداقل کسی در اجتماع گرسنه نمی ماند. ما مردم مسلمان نیک اندیش و نیک رفتار بسیاری داریم و همه آنان خواستار توزیع درست کمکها و ایجاد اعتماد هستند و باید توجه داشت اعتماد و نحوه مدیریت صحیح کمکهای مردمی بسیار مهم است و باعث شیوع و گسترش کمکها میشود.
منبع: www.shafaqna.com/persian