تفسیر آیه 21 سوره اعراف (وَقَاسَمَهُمَا إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ) تفسیر اطیب البیان

تفسیر آیه 21 سوره اعراف (وَقَاسَمَهُمَا إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ) تفسیر اطیب البیان

و قسم‌ خورد ‌برای‌ ‌آنها‌ ‌که‌ ‌من‌ ‌از‌ باب‌ نصیحت‌ بشما ‌اینکه‌ پیشنهاد ‌را‌ کردم‌ وَ قاسَمَهُما قاسم‌ ‌از‌ باب‌ مفاعله‌ و ‌لو‌ غالبا طرفینی‌ ‌است‌ ولی‌ ‌در‌ اینجا بمعنی‌ اتیان‌ بقسم‌ ‌است‌ ‌برای‌ طرف‌ ‌که‌ متعدی‌ ‌باشد‌ و ‌اینکه‌ مفاد قاسم‌ ‌است‌ و الا نفس‌ قسم‌ فعل‌ لازم‌ ‌است‌ و قسم‌ دروغ‌ ‌که‌ یمین‌ غموسش‌ گویند یکی‌ ‌از‌ گناهان‌ کبیره‌ ‌است‌ و ‌اینکه‌ ملعون‌ علاوه‌ ‌از‌ کذب‌ و قسم‌ دروغ‌ ظلم‌ و فریب‌ و خیانت‌ ‌هم‌ مرتکب‌ ‌شده‌.

إِنِّی‌ لَكُما لَمِن‌َ النّاصِحِین‌َ نصیحت‌ ارشاد بامر خیر ‌است‌ مقابل‌ خیانت‌ و اضلال‌ و افساد و حضرت‌ آدم‌ ‌هم‌ باور کرد گمان‌ نمیبرد ‌که‌ شیطان‌ قسم‌ دروغ‌ بخورد ‌با‌ اینکه‌ ‌اینکه‌ ملعون‌ کافر و مطرود و مرجوم‌ ‌شده‌ و البته‌ ‌از‌ کافر معاند ‌هر‌ گونه‌ معصیتی‌ صدورش‌ بعدی‌ ندارد خذله‌ اللّه‌ ‌تعالی‌.

تفسیر آیه 8 سوره انعام: وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ وَلَوْ أَنْزَلْنَا مَلَكًا لَقُضی

 تفسیر آیه 8 سوره انعام

وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ وَلَوْ أَنْزَلْنَا مَلَكًا لَقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا يُنْظَرُونَ

فولادوند: و گفتند: چرا (اگر محمد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم، رسول است) بر او فرشته‌ای نازل نشد؟ و چنانچه فرشته‌ای بفرستیم کار تمام شود و دیگر لحظه‌ای آنها مهلت نخواهند یافت.

انصاریان: و گفتند: چرا فرشته ای [که در معرض دید ما قرار گیرد] بر او نازل نشده است؟ اگر فرشته ای نازل کنیم، کار هلاکت [این بهانه جویان] تمام می شود و لحظه ای مهلت نیابند.

مکارم شیرازی: (از بهانه‌های آنها این بود که) گفتند: «چرا فرشته‌ای بر او نازل نشده (تا او را در دعوت مردم به سوی خدا همراهی کند؟!)» ولی اگر فرشته‌ای بفرستیم، (و موضوع، جنبه حسی و شهود پیدا کند،) کار تمام می‌شود؛ (یعنی اگر مخالفت کنند،) دیگر به آنها مهلت داده نخواهد شد (و همه هلاک می‌شوند).

They say: Why hath not an angel been sent down unto him? If We sent down an angel, then the matter would be judged; no further time would be allowed them (for reflection)


تفسیر اطیب البیان

توضیح‌ کلام‌ آنکه‌ قادر متعال‌ قدرت‌ داشت‌ ‌که‌ تمام‌ عقائد و اخلاق‌ و احکام‌ ‌را‌ بطور وضوح‌ بنحوی‌ ‌که‌ ‌بر‌ احدی‌ شبهه‌ نماند بیان‌ فرماید ‌به‌ اینکه‌ مثلا بفرماید خلفاء ‌رسول‌ 12 نفر، اول‌ ‌علی‌ ‌بن‌ ابی‌ طالب‌ (ع) و یک‌ یک‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بحسب‌ و نسب‌ معین‌ فرماید و یک‌ کتاب‌ بفرستد مثل‌ رسائل‌ عملیه‌ ‌از‌ باب‌ طهارت‌ ‌تا‌ باب‌ دیات‌ ‌با‌ جمیع‌ فروع‌ ‌آنها‌ و بهشت‌ و جهنم‌ ‌را‌ ‌در‌ مرئی‌ و منظر بندگان‌ و ملائکه‌ بفرستد بالای‌ سر ‌هر‌ یک یک ‌آنها‌ ‌که‌ دیگر ‌بر‌ احدی‌ جای‌ شبهه‌ نماند و احتیاج‌ بتحصیل‌ علم‌ و اجتهاد نداشته‌ باشند و نیز احتیاج‌ بدلیل‌ و نظر و فکر و زحمت‌ نباشد لکن‌ ‌اینکه‌ خلاف‌ حکمت‌ ‌است‌ و تمیز ‌بین‌ مؤمن‌ و کافر و عادل‌ و فاسق‌ و مطیع‌ و عاصی‌ داده‌ نمیشود و ‌اگر‌ کسی‌ باز ‌در‌ مقام‌ مخالفت‌ و کفر ‌در‌ آید هلاک‌ میشود بلکه‌ حکمت‌ چنین‌ اقتضاء می کند ‌که‌ بندگان‌ بروند ‌در‌ پی‌ ادله‌ و براهین‌ و علم‌ و اجتهاد و زحمت‌ ‌تا‌ اجر کامل‌ پیدا کنند و ‌اگر‌ پشت‌ پا زدند مستحق‌ عقوبت‌ گردند لذا میفرماید وَ قالُوا لَو لا أُنزِل‌َ عَلَیه‌ِ مَلَک‌ٌ ‌با‌ اینکه‌ ‌اینکه‌ ‌هم‌ بهانه‌ ‌است‌ ‌اگر‌ ملک‌ ‌هم‌ می فرستاد می گفتند ‌از‌ کجا ‌اینکه‌ ملک‌ ‌باشد‌ بلکه‌ ممکن‌ ‌است‌ جن‌ و شیاطین‌ ‌باشد‌ و ‌در‌ ‌اینکه‌ صورت‌ عذاب‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ نازل‌ میشد و هلاک می شدند چنانچه‌ میفرماید وَ لَو أَنزَلنا مَلَکاً لَقُضِی‌َ الأَمرُ ‌یعنی‌ کار میگذشت‌ و هلاک‌ می شدند (ثُم‌َّ لا يُنظَرُون‌َ) و دیگر بآنها مهلت‌ داده‌ نمیشود و ‌اینکه‌ ‌هم‌ یک‌ نوع‌ لطفست‌ نسبت‌ ببندگان‌، و اطلاقات‌ قضاء ‌را‌ مکرر تذکر داده‌ایم‌ و اینجا بمعنی‌ خاتمه‌ و ‌از‌ ‌بین‌ رفتن‌ ‌است‌ چنانچه‌ ‌در‌ ‌آیه‌ شریفه‌ میفرماید وَ نادَوا یا مالِک‌ُ لِيَقض‌ِ عَلَینا رَبُّک‌َ قال‌َ إِنَّكُم‌ ماكِثُون‌َ زخرف‌ ‌آیه‌ 77، ‌یعنی‌ بمیریم‌ و ‌از‌ عذاب‌ نجات‌ یابیم‌.

تفسیر آیه 64 سوره مائده: (وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِیهِمْ)

تفسیر آیه 64 سوره مائده: وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِیهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا ۘ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ ۚ وَلَيَزِیدَنَّ كَثِیرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ وَيَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَسَادًا وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِینَ

و یهود گفتند: «دست خدا بسته است.» دستهاى خودشان بسته باد. و به [سزاى] آنچه گفتند، از رحمت خدا دور شوند. بلکه هر دو دست او گشاده است، هر گونه بخواهد مى‌بخشد. و قطعا آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو فرود آمده، بر طغیان و کفر بسیارى از ایشان خواهد افزود، و تا روز قیامت میانشان دشمنى و کینه افکندیم. هر بار که آتشى براى پیکار برافروختند، خدا آن را خاموش ساخت. و در زمین براى فساد مى‌کوشند. و خدا مفسدان را دوست نمى‌دارد.

The Jews say: Allah's hand is fettered. Their hands are fettered and they are accursed for saying so. Nay, but both His hands are spread out wide in bounty. He bestoweth as He will. That which hath been revealed unto thee from thy Lord is certain to increase the contumacy and disbelief of many of them, and We have cast among them enmity and hatred till the Day of Resurrection. As often as they light a fire for war, Allah extinguisheth it. Their effort is for corruption in the land, and Allah loveth not corrupters


تفسیر اطیب البیان

وَ قالَت‌ِ اليَهُودُ يَدُ اللّه‌ِ مَغلُولَةٌ مفسرین‌ و ارباب‌ لغت‌ ‌برای‌ ید معانی‌ زیادی‌ ذکر کرده‌اند: جارحة، قوة، نعمة، ملک‌، اضافة الفعل‌. و ‌از‌ ‌برای‌ قوة مثال‌ زدند ‌به‌ أُولِی‌ الأَیدِی‌ وَ الأَبصارِ ص‌ ‌آیه‌ 45، و ‌برای‌ نعمة بقولهم‌ لفلان‌ ‌علی‌ ید و ‌از‌ ‌برای‌ ملک‌ ‌به‌ الَّذِی‌ بِيَدِه‌ِ عُقدَةُ النِّکاح‌ِ بقره‌ ‌آیه‌ 237، و ‌از‌ ‌برای‌ اضافة الفعل‌ ‌قوله‌ ‌تعالی‌ لِما خَلَقت‌ُ بِيَدَی‌َّ ص‌ ‌آیه‌ 75، و معانی‌ دیگری‌ ‌هم‌ گفته‌اند مثل‌ نصرت‌ و چیزهای‌ زیادی‌ لکن‌ تمام‌ اشتباه‌ ‌است‌ و ید معانی‌ مشترکه‌ ندارند بلکه‌ بمعنی‌ جارحه‌ ‌است‌ و ‌در‌ ‌اینکه‌ نمره‌ موارد کنایه‌ و تشبیه‌ ‌است‌.

و نیز ‌از‌ ‌برای‌ مغلولة تفسیراتی‌ کردند امساک‌ ‌از‌ عطاء، منع‌ رزق‌، بخل‌، منع‌ ‌از‌ عذاب‌، ضیق‌ معیشة و ‌غیر‌ اینها ‌اینکه‌ ‌هم‌ اشتباه‌ ‌است‌ ‌در‌ اشتباه‌، و تحقیق‌ کلام‌ اینست‌ ‌که‌ یهود معتقد هستند ‌که‌ ‌خدا‌ روز یکشنبه‌ شروع‌ کرد ‌در‌ خلقت‌ آسمانها و زمین‌ها و آنچه‌ ‌در‌ ‌آنها‌ ‌است‌ ‌تا‌ روز جمعه‌ فارغ‌ شد و روز شنبه‌ تعطیل‌ کرد و کنار نشست‌ و دستگاه‌ ‌خود‌ بخود میگردد و میچرخد و هیچ‌ مساسی‌ دیگر ‌با‌ ‌خدا‌ ندارد نظیر ساعت‌ ‌که‌ موقعی‌ ‌که‌ ‌او‌ ‌را‌ کوک‌ کردند ‌ یا ‌ وصل‌ بقوه‌ نمودند دیگر ‌خود‌ بخود کار میکند، و ‌اینکه‌ کلام‌ بسیار غلط و باطل‌ و یک‌ نوع‌ تفویض‌ ‌است‌ و نظیر کلام‌ حکماء ‌است‌ ‌که‌ گفتند یک‌ فعل‌ بیشتر ‌از‌ ‌خدا‌ صادر نشده‌ و ‌او‌ عقل‌ اول‌ ‌است‌ چون‌ علة واحده‌ ‌من‌ جمیع‌ الجهات‌ یک‌ معلول‌ بیشتر ندارد، و تمام‌ ‌اینکه‌ مزخرفات‌ مبنی‌ ‌بر‌ ‌اینکه‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌خدا‌ ‌را‌ علة موجبه‌ میدانند، ولی‌ فاعل‌ مختار ‌است‌ و افعالش‌ تابع‌ مصالح‌ و حکم‌ ‌است‌ و بواسطه‌ اختلاف‌ مصالح‌ افعال‌ متعدد میشود و ‌آن‌ بآن‌ افاضه‌ فیض‌ میکند چنانچه‌ مکرر متذکر شده‌ایم‌.

غُلَّت‌ أَیدِیهِم‌ ‌آنها‌ ‌در‌ افعال‌ اختیاریه‌ فاعل‌ مستقل‌ نیستند ‌تا‌ مشیت‌ حق‌ تعلق‌ نگیرد هیچ‌ فعلی‌ ‌از‌ بنده‌ صادر نخواهد شد ‌با‌ اینکه‌ فاعل‌ مختار هستند ما قَطَعتُم‌ مِن‌ لِینَةٍ أَو تَرَکتُمُوها قائِمَةً عَلی‌ أُصُولِها فَبِإِذن‌ِ اللّه‌ِ حشر ‌آیه‌ 5، ‌از‌ حضرت‌ امیر المؤمنین‌ ‌علیه‌ ‌السلام‌ ‌است‌ ‌که‌ فرمود

(عرفت‌ اللّه‌ بفسخ‌ العزائم‌ و نقض‌ الهمم‌)

زیرا بسا انسان‌ عازم‌ ‌بر‌ امری‌ میشود و همت‌ ‌خود‌ ‌را‌ مصروف‌ میسازد و تمام‌ اسباب‌ و وسائل‌ ‌را‌ فراهم‌ میکند و ‌آن‌ امر انجام‌ نمیگیرد سپس‌ میفرماید

فعلمت‌ ‌ان‌ المدبر غیری‌.

وَ لُعِنُوا بِما قالُوا زیرا اعظم‌ معارف‌ معرفة اللّه‌ ‌است‌ اول‌ الدین‌ معرفة اللّه‌ و اینها ‌خدا‌ ‌را‌ نشناختند زیرا ‌خدا‌ ‌را‌ یک‌ صانع‌ بشری‌ دانستند مثل‌ بناء و بناء ‌که‌ میسازد و میرود بلکه‌ سالهای‌ دراز بناء باقی‌ ‌است‌ و بناء زیر خاک‌ پوسیده‌ و رسیده‌ ‌شده‌ و غافل‌ ‌از‌ اینکه‌ بقاء وجود ‌آن‌ بآن‌ بدست‌ قدرت‌ ‌او‌ ‌است‌ بلکه‌ دائما وجود ممکنات‌ خلع‌ و لبس‌ ‌است‌ مثل‌ اضائه‌ نور لذا میفرماید بَل‌ يَداه‌ُ مَبسُوطَتان‌ِ ‌در‌ ‌هر‌ آنی‌ افاضه‌ وجود ‌از‌ مبدء فیاض‌ میشود، و شاید تعبیر بتثنیه‌ ‌با‌ اینکه‌ ‌آنها‌ تعبیر بمفرد کردند اینست‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌هر‌ آنی‌ دو افاضه‌ میشود یکی‌ احداث‌ و ایجاد ماهیات‌ معدومه‌ و یکی‌ ابقاء ماهیات‌ موجوده‌ چنانچه‌ انسان‌ و سایر حیوانات‌ نیز دو دست‌ دارند، و تعبیر یهود بمفرد ‌برای‌ اینست‌ ‌که‌ یک‌ دست‌ ممکن‌ نیست‌ غل‌ شود و لفظ غل‌ دلالت‌ ‌بر‌ تعدد دارد ‌که‌ ‌اینکه‌ دست‌ ‌را‌ ‌با‌ دست‌ دیگر غل‌ کنند کانه‌ میفرماید خداوند بهر دو دست‌ افاضه‌ میکند.

يُنفِق‌ُ كَیف‌َ يَشاءُ ‌هر‌ نحو ‌که‌ مصلحت‌ ‌باشد‌ و حکمت‌ اقتضاء کند ‌که‌ افعال‌ الهی‌ و اراده‌ و مشیت‌ ‌او‌ تابع‌ حکم‌ و مصالح‌ ‌است‌.

وَ لَيَزِیدَن‌َّ كَثِیراً مِنهُم‌ ما أُنزِل‌َ إِلَیک‌َ مِن‌ رَبِّک‌َ طُغیاناً وَ كُفراً شخص‌ عنود و حسود و لجوج‌ ‌هر‌ چه‌ بیشتر و بالاتر و مهم‌تر ادله‌ و براهین‌ و فضائل‌ و مناقب‌ مشاهده‌ کنند ‌بر‌ عناد و حسد و لجاجت‌ ‌آنها‌ افزوده‌ خواهد شد وَ نُنَزِّل‌ُ مِن‌َ القُرآن‌ِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحمَةٌ لِلمُؤمِنِین‌َ وَ لا يَزِیدُ الظّالِمِین‌َ إِلّا خَساراً بنی‌ اسرائیل‌ ‌آیه‌ 82 مثل‌ منافقین‌ ‌که‌ چه‌ اندازه‌ فضائل‌ ‌علی‌ ‌علیه‌ ‌السلام‌ ‌را‌ شنیدند ‌از‌ ‌رسول‌ اکرم‌ ‌صلی‌ اللّه‌ ‌علیه‌ و آله‌ و ‌سلّم‌ ‌حتی‌ بعضی‌ ‌از‌ علماء عامه‌ مدعی‌ شدند چهل‌ هزار حدیث‌ مسند و چهل‌ هزار مرسل‌ ‌در‌ فضائل‌ ‌علی‌ (ع‌) حفظ دارند و ‌هر‌ روز ‌بر‌ عناد ‌آنها‌ افزوده‌ شد و مثل‌ یزید (لع‌) ‌با‌ ‌آن‌ معجزاتی‌ ‌که‌ ‌از‌ سر مطهر مشاهده‌ کرد ‌با‌ چوب‌ دستی‌ چه‌ کرد ‌با‌ ‌آن‌ سر، و تعبیر بکثیر ‌برای‌ اخراج‌ آنهائیست‌ ‌که‌ خالی‌ ‌از‌ عناد و عصبیت‌ و لجاجت‌ بودند و ‌از‌ برکات‌ قرآن‌ هدایت‌ شدند و بشرف‌ اسلام‌ مشرف‌ گردیدند.

وَ أَلقَینا بَینَهُم‌ُ العَداوَةَ وَ البَغضاءَ إِلی‌ يَوم‌ِ القِیامَةِ ‌اگر‌ مشاهده‌ حال‌ یهود ‌را‌ بکنید زن‌ و شوهر، پدر و فرزند، دو برادر ‌با‌ یکدیگر خوب‌ نیستند فقط علاقه‌ بجمع‌ مال‌ دارند بلی‌ چون‌ تمام‌ ‌آنها‌ ‌با‌ اسلام‌ اعلی‌ درجه‌ و اشد مراتب‌ عناد ‌را‌ دارند ‌در‌ ضد اسلام‌ و تقابل‌ ‌با‌ ‌او‌ اتفاق‌ و اتحاد دارند لکن‌ غافل‌ ‌از‌ اینکه‌ كُلَّما أَوقَدُوا ناراً لِلحَرب‌ِ أَطفَأَهَا اللّه‌ُ ببینید ‌در‌ جنگهای‌ ‌آنها‌ ‌با‌ پیغمبر اکرم‌ ‌صلی‌ اللّه‌ ‌علیه‌ و آله‌ و ‌سلّم‌ یک‌ فتح‌ نصیب‌ ‌آنها‌ نشد و امروز ‌هم‌ ‌که‌ اسرائیل‌ ‌با‌ اعراب‌ جنگ‌ دارند و ‌فی‌ الجمله‌ پیش‌ رفتی‌ ‌از‌ ‌آنها‌ ‌شده‌ ‌بر‌ تمام‌ اهل‌ عالم‌ واضح‌ ‌است‌ ‌که‌ اسرائیل‌ یک‌ لقمه‌ اعراب‌ ‌است‌ ‌او‌ نیست‌ ‌که‌ می‌جنگند بلکه‌ آمریکا ‌است‌.

وَ يَسعَون‌َ فِی‌ الأَرض‌ِ فَساداً ‌در‌ ‌هر‌ مملکتی‌ ‌که‌ وارد شوند جز فساد ‌از‌ ‌آنها‌ مشاهده‌ نشده‌ لذا بسیاری‌ ‌از‌ ممالک‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌در‌ مملکت‌ ‌خود‌ راه‌ نمیدهند و ‌اگر‌ ‌در‌ ‌آن‌ مملکت‌ باشند اخراج‌ میکنند.

وَ اللّه‌ُ لا يُحِب‌ُّ المُفسِدِین‌َ حب‌ الهی‌ مشمول‌ رحمت‌ ‌است‌ و اینها بکلی‌ ‌از‌ رحمت‌ دورند چنانچه‌ مفاد لعن‌ همین‌ ‌است‌ ‌که‌ گذشت‌.

تفسیر آیه 61 سوره مائده:وَإِذَا جَاءُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَقَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَهُمْ قَدْ

تفسیر آیه 61 سوره مائده: وَإِذَا جَاءُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَقَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ

و چون نزد شما مى‌آيند، مى‌گويند: «ايمان آورديم.» در حالى كه با كفر وارد شده و قطعاً با همان [كفر] بيرون رفته‌اند. و خدا به آنچه پنهان مى‌داشتند داناتر است.

When they come unto you (Muslims), they say: We believe; but they came in unbelief and they went out in the same; and Allah knoweth best what they were hiding


تفسیر اطیب البیان

وَ إِذا جاؤُكُم‌ کلمه‌ اذا اضافه‌ بمدخول‌ ‌است‌ ‌که‌ جمله‌ فعلیه‌ ‌باشد‌ بخلاف‌ متی‌ جاءک‌ زیرا متی‌ متضمن‌ معنای‌ جزاء ‌است‌ و مدخولش‌ عامل‌ ‌در‌ ‌آن‌ ‌است‌ و اذا چون‌ اضافه‌ ‌است‌ نمی شود مضاف‌ الیه‌ عمل‌ ‌در‌ مضاف‌ نماید و مجی‌ء ‌آنها‌ تشرف‌ خدمت‌ حضرت‌ ‌رسول‌ صلّی‌ اللّه‌ ‌علیه‌ و آله‌ و سلّم‌ ‌است‌.

قالُوا آمَنّا بلسانهم‌ ‌لا‌ بقلوبهم‌ ‌که‌ اشد اقسام‌ کفر نفاق‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌فی‌ الدرک‌ الاسفل‌ ‌من‌ النار.

وَ قَد دَخَلُوا بِالكُفرِ ‌قد‌ ‌اگر‌ ‌بر‌ ماضی‌ داخل‌ شود تقریب‌ بحال‌ میشود و ‌اگر‌ ‌بر‌ مضارع‌ داخل‌ شود دلالت‌ ‌بر‌ تقلیل‌ دارد ‌یعنی‌ دخول‌ ‌آنها‌ ‌با‌ حال‌ کفر ‌بود‌ ‌که‌ حقیقة ایمان‌ نداشتند وَ هُم‌ قَد خَرَجُوا بِه‌ِ و حال‌ آنکه‌ ‌آنها‌ ‌در‌ حال‌ خروج‌ ‌از‌ خدمت‌ نبی‌ (ص‌) ‌هم‌ کافر و ‌با‌ حال‌ کفر خارج‌ شدند ‌که‌ فرمایشات‌ نبی‌ و آیات‌ قرآن‌ و معجزاتی‌ ‌که‌ ‌از‌ ‌آن‌ حضرت‌ مشاهده‌ کردند خردلی‌ ‌در‌ ‌آنها‌ تأثیری‌ نگذاشت‌ بهمان‌ حال‌ باقی‌ بودند.

وَ اللّه‌ُ أَعلَم‌ُ بِما کانُوا يَکتُمُون‌َ ‌اگر‌ باین‌ اظهار ایمان‌ بخواهند مسلمین‌ ‌را‌ اغفال‌ کنند ‌خدا‌ ‌را‌ نمیشود اغفال‌ کرد ‌او‌ بهتر ‌از‌ ‌خود‌ ‌آنها‌ ‌از‌ قلب‌ ‌آنها‌ داناتر ‌است‌ ‌که‌ حقایق‌ ‌را‌ می دیدند و درک‌ می کردند ولی‌ عناد و عصبیت‌ و حب‌ جاه‌ و مال‌ جلوگیر ‌بود‌ و قلوب‌ قاسیه‌ ‌آنها‌ قابلیت‌ قبول‌ ایمان‌ نداشت‌ خذلهم‌ اللّه‌.

تفسیر آیه 50 سوره انفال تفسیر اطیب البیان

تفسیر آیه 50 سوره انفال تفسیر اطیب البیان

و ‌اگر‌ مشاهده‌ ميكردي‌ زماني‌ ‌که‌ ميگيرند و قبض‌ روح‌ ميكنند كساني‌ ‌را‌ ‌که‌ كافر شدند ملائكه‌ ميزنند صورت‌ ‌آنها‌ و پشت‌ ‌آنها‌ ‌را‌ و بچشيد عذاب‌ سوزنده‌ ‌را‌ وَ لَو تَري‌ جزاء ‌آن‌ محذوف‌ ‌است‌ ‌يعني‌ لرأيت‌ منظرا عجيبا عظيما، إِذ يَتَوَفَّي‌ توفي‌ قبض‌ بشدّت‌ و قوت‌ ‌است‌ و ‌از‌ ‌اينکه‌ باب‌ ‌است‌ توفي‌ دين‌ ‌که‌ دائن‌ ‌از‌ مديون‌ اتخاذ ميكند و باين‌ سبب‌ حضرت‌ ملك‌ الموت‌ ‌را‌ قابض‌ ارواح‌ گفتند،

ادامه نوشته

تفسیر آیه 113 سوره توبه (ما كانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْركينَ)

تفسیر آیه 113 سوره توبه

مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَى مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ

برای پیامبر و مؤمنان، شایسته نبود که برای مشرکان (از خداوند) طلب آمرزش کنند، هر چند از نزدیکانشان باشند؛ (آن هم) پس از آنکه بر آنها روشن شد که این گروه، اهل دوزخند!

اولى قربى: صاحبان قرابت (خویشاوندان).

الجحیم: جحیم: آتش بزرگ. «الجحیم: کل نار عظیمة فى مهواة».[۱]

ادامه نوشته