«بدیع القرآن» ابن ابی الإصبع
یکی از کتب ابو محمّد زکّی الدین عبد العظیم بن عبد الواحد معروف به ابن ابی الإصبع‏ {1} مصری، متوفّی به سال 654 هجری «بدیع القرآن» است.
برای آگاهی بیشتر، در آغاز، درباره کلمه «بدیع» و معنای لغوی و اصطلاحی آن، بحث می‏ کنیم تا معلوم گردد که در نظر ابن ابی الإصبع، کلمه «بدیع» بر تمام فنون بدیعی و زیبایی های لفظی و معنوی که به مجموع آنها، علوم بلاغی گویند و سه علم: معانی، بیان و بدیع را شامل می‏ شود، اطلاق گردیده و منظور ابن ابی الإصبع از «بدیع القرآن» اطلاقی است عام و شامل تمام مسائل سه رشته مزبور می‏ شود و وی به طور مختلط در کتاب خود از مسائل بلاغی بحث کرده و زیبایی ها و لطائف کلام ربّانی را نشان داده است و منظور ابن ابی الإصبع از «بدیع» بدیع اصطلاحی یعنی «علم یعرف به وجوه تحسین الکلام ‏{2} که از آرایش های سخن فصیح بلیغ، بحث می‏ کند، نیست.