آیت الله العظمی جوادی آملی: نیروی نظامی توانمند و مرز مأموریت آن

خدای حکیم، نظامی را توانمند می داند که ارتش آن دو رکن اساسی دارد: نیروی انسانی آزموده با فکر خوب و ایمان محکم و بازوان توانا و ابزار نظامی روزآمد: «و اَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ و مِن رِباطِ الخَیل». مرکز نگهداری اسبان جنگی را که امروزه همان پایگاه های نظامی برای استقرار تجهیزات جنگی است، «رباط الخیل» میگویند.

در جنگ خیبر مسلمانان از منجنیق مدد جستند که از پیشرفته ترین سلاح های نظامی آن دوران بود، پس یادکرد «رِباطِ الخَیل» بیان نمونه است؛ یعنی سپاهیان مسلمان باید از پایگاه ها و تسلیحات مدرن جنگی برخوردار باشند؛ مانند هواپیماهای شکاری و شناسایی و بمب افکن، زیردریایی ها و ناوهای گوناگون، خودروهای زرهی و انواع موشک و پهباد و سلاح های سبک و سنگین روزآمد.

مأموریت نیروهای نظامی ، همانا دفاع از حکومت اسلامی و پشتیبانی از کیان اسلام و مسلمانان و ترس افکنی در دل دشمنان خدا و مؤمنان است: «و اَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ و مِن رِباطِ الخَیلِ تُرهِبونَ بِهِ عَدُوَّ اللهِ و عَدُوَّکُم» با بسیج نیروی انسانی و فراهم سازی امکانات، به گونه ای که دشمنان هراسناک گردند و فکر تجاوز به کشور اسلامی را در سر نپرورانند، پس مرز آمادگی مسلمانان، هم از جهت نیروی انسانی و هم تجهیزات نظامی، در امان ماندن کشور از تهاجم بیگانه و حریم گرفتن دشمن است: «تُرهِبونَ بِهِ عَدُوَّ اللهِ و عَدُوَّکُم».

تسنیم ج۳۲ ص۶۴۱،۶۴۲