نظریه وحی الهی تجربی از نظر جان هیک، باربور و مونت گمری وات:
سخنان پیامبران الهی و آیاتی را که به عنوان وحی و کتاب های مقدس برای مردم تلاوت می کردند «عین وحی» نبوده است بلکه گرچه واقعا خداوند به آنان وحی و معارفی را القاء کرده است اما آنان «برداشت شخصی» و «تجربه دینی خویش را از وحی» به زبان آوردند و بنابر این آیات کتاب های مقدس «متن ناب وحی» نیست بلکه بازتاب وحی در تجربه بشری است و لذا کتاب های مقدس نمی تواند از خطا معصوم باشد.(مفادش الهی است ولی الفاظش بشری)