توصیف احوالات انسان در دنیا و آخرت در کلام امام حسن مجتبی علیه السلام
امام حسن علیهالسلام:
النّاسُ فِي دارِ سَهْوٍ وَ غَفْلَةٍ يَعْمَلُونَ وَلا يَعْلَمُونَ فَاِذا صارُوا إلی الآخِرَةِ صارُوا اِلی دارِ يَقينٍ يَعْلَمُونَ وَ لا يَعْمَلُونَ؛
مردم در این دنیا در خانه بیخبری و غفلت بهسر میبرند، پس هر كاری را انجام میدهند، نمیدانند ثمرش را و چون به خانه آخرت روند، به وادی یقین درآیند و همهچیز را بدانند ولكن نتوانند عمل سودمندی را در آنجا برای خویش انجام دهند.
سیدعبدالله شبّر، مصابیح الانوار، ج۲، ص۲۷۱