ارزیابی نسبت مفهوم اصطلاحی امامت در آیه ابتلای ابراهیم(ع) مبتنی بر روایات شیعه - کاظم استادی

مقاله منتشر شده جدید در شماره ۵ مجله پژوهشنامه اهل‌بیت(ع):

.

ارزیابی نسبت مفهومِ اصطلاحی امامت در آیه ابتلای ابراهیم(ع) مبتنی بر روایات شیعه

کاظم استادی

فایل مقاله

https://abq.journals.iau.ir/article_709244_d692ff79c8935eb72917d99b3d0924d0.pdf

.

چکیده:

از نظر تاریخی، مهم‌ترین مسئله‌ای که پس از پیامبر(ص) مورد بحث و گفت‌وگوی مسلمانان قرار گرفته، مسأله امامت است؛ و اندیشمندان برای اثبات مسأله امامت و جانشینی پیامبر(ص)، به دلایل کلامی، تاریخی و نیز آیات قرآن کریم استشهاد کرده‌اند، که یکی از مهم‌ترین این آیات، آیه ابتلای حضرت ابراهیم(ع) یا آیۀ امامت می‌باشد. از سوی دیگر، برای بررسی مسأله امامت، دو روش قابل پیگیری است: 1ـ تبیین مفهوم امامت به وسیله آیات قرآن با مختصات پیشینی در صدر اسلام. 2ـ تبیین مفهوم امامت به وسیله آیات قرآن با مختصات و مفاهیم ایجاد شده متأخر و جدید. بنابراین لازم است تا وضعیت استنادات به آیه ابتلای ابراهیم برای مسأله امامت، در روایات امامیه روشن شود. در پژوهش پیش‌رو، با توجه به این سؤالات: «1ـ ذیل آیه ابتلای ابراهیم، چه تعداد روایت از معصومین(ع) در منابع حدیثی و روایی ذکر شده است؟ 2ـ وضعیت محتوای متنی آنها و تشابه و تکرار روایات ذیل آیه ابتلای ابراهیم چگونه است؟ 3ـ آیا روایات ذیل آیه ابتلای ابراهیم، پیرامون مسأله امامت به معنای رایج امروزی می‌باشد و این مسأله را پشتیبانی می‌کند؟»؛ به روایات ذیل آیه ابتلای ابراهیم پرداخته شده است. در نهایت، روشن گشت که روایات اندکی ذیل آیه 124 بقره موجود هستند؛ که البته بیشتر آنها (جز چند مورد که مشکوک هستند،) اشاره‌ای به مسأله امامت عامه و خاصه مورد نظر ما شیعیانِ معاصر ندارند؛ و به نوعی، روایاتِ تفسیری با موضوعی جدای از اصل امامت می‌باشند.

معرفی سایت کاربردی روایات تفسیری

یک سایت روایی ؛

Alvahy.com

روی هر سوره ای از قران که کلیک کنید،

ذیل هر آیه روایات را همراه با ترجمه میاورد.

اين سایت در واقع همان کتاب ۱۸ جلدی تفسیر اهل بیت علیهم السلام

تألیف ؛ آقای علی رضا برازش

مهدی کمالی - پژوهشگر پژوهشکده تفسیر اهل بیت ع - روایات تفسیری

حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی کمالی، پژوهشگر پژوهشکده تفسیر اهل بیت(ع)، سوم خردادماه در نشست علمی «ظرفیت روایات تفسیری غیر صریح در فهم آیات»، به ایراد سخن پرداخت که متن سخنان وی به شرح زیر است:

امام علی(ع) فرمودند قرآن برای هیچ کسی جای سخن تازه نگذاشته است؛ قرآن اقیانوسی از معارف است که هر کسی حرف تازه زد، قبل از آن مطمئناً در آیات قرآن وجود دارد.

علت اصلی که سبب شد تا ما به سمت اجرای این طرح (سنجش ظرفیت روایات تفسیری غیر صریح در فهم آیات) برویم وجود یک واقعیتی در میراث تفسیری اهل بیت(ع) است؛ این واقعیت آن است که وقتی روایات اهل بیت(ع) را مرور کنیم گاهی مضامین و مطالب قرآنی وجود دارد که به صورت غیرصریح و ناپیداست یعنی اهل فن وقتی روایات را می‌خوانند و قبل از آن آیات را دیده باشند، خواهند دید که به صورت نامحسوس آموزه‌های قرآنی زیادی داریم که در روایات منعکس است. این واقعیت مطلب روشنی است که اگر دانشنامه قرآن دارالحدیث را بررسی کنید، ملاحظه می‌کنید پیوند زیادی میان این آیات و روایات دیده می‌شود.

از جمله در روایت معروفی از امام علی(ع) داریم که فرمودند: انسان زیر زبانش نهفته است یعنی انسان وقتی سخن بگوید مشخص می‌شود علاقه و وزن علمی و فکری او چیست و در لغزش‌های زبانی، به شخصیت او پی می‌بریم؛ این روایت برگرفته از آیه وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ الْقَوْلِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ أَعْمَالَكُمْ یعنی ای پیامبر منافقان را از خطا و لغزش‌های قولی آن‌ها خواهی شناخت.

روایت معنای عامی را بیان و فرموده است هر کسی سخن بگوید مردم خواهند فهمید چه انسانی است و فرد منافق یکی از مصادیق این روایت است و معصوم(ع) از آن سلب خصوصیت کرده است. از امام علی(ع) داریم که من سخنی دارم که از قرآن ریشه گرفته است و این کلام همین سخن مورد بحث است: المرء مخبوء تحت لسانه که مؤید حدس ما است.

مثال دیگر روایت تکلموا تعرفوا است؛ این روایت هم به صورت نامحسوس با برخی آیات مرتبط است از جمله با این آیه: وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي فَلَمَّا كَلَّمَهُ قَالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنَا مَكِينٌ أَمِينٌ؛ خداوند می‌‌توانست فلما را نیاورد ولی دقیقا این هدف را دنبال فرموده است. مثال دیگر این روایت است که فرمودند: کسی که درختان تقوا را بکارد، میوه‌های هدایت را خواهد چید، یعنی تقوا باعث هدایت است؛ این روایت، برداشت نامحسوس ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ و ویژه متقین به خاطر تقوای آنان است

پیوند آیات و روایات

نمونه دیگر این آیه شریفه است که فرمود: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا» و مثال دیگر هم روایت: اذا رایتم الربیع فاکثروا ذکر النشور است؛ این امر، ریشه قرآنی آشکاری دارد گرچه امام معصوم(ع) نفرموده است از کدام آیه گرفته است ولی مشخصاً به آیه «وَاللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَحْيَيْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا كَذَلِكَ النُّشُورُ؛ مرتبط است و نشور انسان‌ها بعد از مرگ را به زنده‌شدن زمین بعد از مرگ تعبیر کرده است.

این روایات آنقدر حجم بالایی دارند که انسان به این درک می‌رسد که نمی‌توان از کنار آن به آسانی عبور کرد و به صورت نامحسوس ریشه در قرآن کریم دارند؛ این روایات گاهی مفاهیم آیات و گاهی نکاتی را اضافه کرده‌اند و گاهی هم به صورت غیرمحسوس به مفاهیم آن پرداخته‌اند.

مثال دیگر این روایت است که العلم و الایمان اخوان توامان؛ ایمان و علم برادران دوقلو و رفیقانی هستند که از هم جدا نمی‌شوند و ریشه ایمان، دانش است و میوه دانش، شناخت خداست؛ در این روایات بین علم و ایمان جمع کرده است و ایمان را ریشه و اصل دانسته است. ما اگر در مضمون این روایت دقت کنیم، خواهیم دید ناظر به آیه شریفه «وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ» است. صاحبان علم معتقدند که قرآن از سوی خداوند به حق نازل شده یعنی علم و معرفت سبب چنین اعتقادی است.

مثال معروف دیگر این روایت است: سبب الخشیه العلم. یعنی ریشه و پایه خشیت، علم است. اذا زاد العلم زاد الخشیه، کفی بالعلم خشیه، این مجموعه روایات هم ناظر به آیه شریفه «انما یخشی الله من عباده العلماء» است یعنی علما نسبت به خدا خشیت دارند.

رابطه شکر و نعمت

مثال دیگر این روایت شریف است که فرمودند: اینطور نیست که خدا در شکر را به سمت کسی باز کند ولی در زیادت را ببندد یعنی شکر باعث افزایش نعمت است که ناظر به آیه شریفه «و ان شکرتم لازیدنکم» است و صدها و هزاران مثال از این قبیل می‌توان آورد و اهل فن و تدبر لازم است تا بتوانند به ارتباط این روایات و آیات پی ببرند.

عمده کارهای پژوهشی مؤسسه دارالحدیث با همین سبک و سیاق نوشته شده است و به نوعی این پیوند را نشان می‌دهد. حالا این سؤال مطرح است که آیا این روایات می‌توانند در تفسیر به ما کمک بدهند؟ ما معتقدیم بله و نمونه‌هایی از آن را نشان دادیم.

تأیید برداشت اجتهادی

اولین کارکرد این روایات، تأیید برداشت اجتهادی مفسر است که ارزش زیادی هم دارد با اینکه روایت چیزی اضافه‌تر از برداشت مفسر هم نمی‌گوید. مثلاً گاهی اوقات چند قول داریم و همین پیوند، قرینه قوی برای ارجحیت یک قول است؛ مثلاً در آیه «لئن شکرتم لازیدنکم» برخی می‌گویند که آیه می‌فرماید اگر شکر کنید من به شما توسعه وجودی داده و ظرفیت شما را زیاد می‌کنم، نه اینکه نعمت مادی شما را زیاد می‌کنم، ولی وقتی چندین روایت داریم که تصریح به نعمت دارد، این قول را تأیید می‌کند البته نه اینکه قول دیگر را رد کند.

سرنوشت شوم منافقان

کارکرد دیگر این روایات را می‌توان در قالب این مثال آورد؛ قرآن کریم می‌فرماید منافقان اهل خرید گمراهی به بهای هدایت هستند و هدایت را می‌دهند و ضلالت را می‌خرند، نکته ضمنی این آیه، آن است که هدایت در اختیار اهل نفاق است و آن را با ضلالت عوض می‌کنند؛ سؤال این است که آیا منافقان از هدایت بهره‌ای هم دارند؟ با رصدی که ما داشتیم مشخص شد در برخی روایات غیرصریح این مسئله وجود دارد که مؤید است؛ آیاتی که ناظر به هدایت فطری هستند مؤید این موضوع‌اند که هدایت در اختیار منافقان هست ولی خودشان آن را پرده افکنده و تبدیل به گمراهی می‌کنند و به تعبیر قرآن چقدر بد تجارتی می‌کنند که هیچ سودی برای آنان ندارد.

سید رسول موسوی - ظرفیت روایات تفسیری غیر صریح در فهم آیات

حجت‌ الاسلام سید رسول موسوی، مدیر گروه تفسیر جامع روایی پژوهشکده تفسیر اهل بیت(ع)، سوم خردادماه در نشست علمی «ظرفیت روایات تفسیری غیر صریح در فهم آیات» که از سوی پژوهشگاه قرآن و حدیث مؤسسه دارالحدیث برگزار شد، با اشاره به اجرای طرحی با این عنوان در مؤسسه، گفت: این طرح تلاشی علمی است تا بتوانیم آیات قرآن را براساس روایات اهل بیت(ع) تفسیر کنیم و معانی، مقاصد و مدالیل آیات را به دست آوریم.

سید رسول موسوی - ظرفیت روایات تفسیری غیر صریح در فهم آیات

وی با اشاره به روش‌های تفسیری اظهار کرد: در پژوهشی که در مؤسسه درالحدیث صورت گرفت و از جمله در کتاب پرتوی از تفسیر اهل بیت (ع) آمده است، روش‌های تفسیری به چند نوع قابل تقسیم است: روش تفسیر قرآن به قرآن، قرآن به سنت، تفسیر عقلی، تفسیر علمی، تفسیر شهودی و تفسیر جامع.

موسوی تأکید کرد: آنچه در این جلسه مدنظر ما است، تفسیر قرآن به سنت و روایات است، یعنی بتوانیم آیات قرآن را با توجه به سنت و سیره نبوی و علوی تبیین کنیم که با توجه به نظر اهل سنت، سنت صحابه هم به آن افزوده می‌شود.

موسوی با بیان اینکه مقصود ما از سنت، عام یعنی شامل حدیث و اقوال و افعال و تقریر و ... است، اظهار کرد: در ذیل این نوع تفسیر، دانش تفسیر روایی شکل گرفته است و دانشی که قرآن را بر پایه معارف و آموزه‌های اهل بیت(ع) تفسیر می‌کند.

مدیر گروه تفسیر جامع روایی پژوهشکده تفسیر اهل بیت(ع) با بیان اینکه تفسیر روایی شامل محض و غیرمحض می‌شود، افزود: مقصود از تفسیر روایی محض فقط گردآوری روایات است آنگونه که گذشتگان انجام داده‌اند مثلاً تفسیر عیاشی، برهان و .. که فقط تعدادی روایت را جمع کرده‌اند و تفسیر غیرمحض هم تلاشی علمی است تا بتوانیم آیات قرآن را براساس برخی روایات، تفسیر و مراد جدی آن را بیابیم.

وی ادامه داد: اگر بخواهیم مثال بزنیم مثلاً تفسیر نمونه تفسیری جامع است ولی اگر مفسری همین نوع تفسیر را براساس روایات اهل بیت(ع) بنویسد، تفسیر غیرمحض روایی خواهد شد که قبلاً نمونه‌ای نداشته است ولی آیت‌الله ری شهری تلاش کرد تا چنین تفسیری بنویسد و البته تفسیر پرتوی از اهل بیت (ع) را در این راستا نوشتند که تفسیری روایی غیرمحض است.

ویژگی تفسیر روایی جامع

موسوی با بیان اینکه تفسیر قرآن به قرآن و تفسیر ادبی هم در تفسیر اهل بیت(ع) وجود دارد چون اهل بیت(ع) به سایر روش‌ها و گرایشات تفسیری و منابع تفسیری مانند خود قرآن توجه داشتند، ادامه داد: لذا عنوان تفسیر روایی جامع برای این نوع تفسیر، ایجاد شده است تا بتوانیم از همه روش‌ها و گرایشاتی که در تفسیر روایی معتبر است، استفاده کنیم ولی تلاش خود را در استفاده حداکثری از روایات قرار دهیم. به عبارتی تفسیر روایی جامع اشاره به بهره‌مندی از سایر روش‌های تفسیری معتبر نزد اهل بیت(ع) دارد.

مدیر گروه تفسیر جامع روایی پژوهشکده تفسیر اهل بیت(ع) با بیان اینکه روایات تفسیری، روایاتی است که مفسر را در فهم قرآن یاری کند، تصریح کرد: روایات تفسیری دو نوع است؛ صریح و غیر صریح؛ روایات تفسیری صریح روایاتی هستند که یکی از معارف قرآنی را با اشاره به آیه تبیین کنند یعنی یا آیه با صراحت در متن روایت وجود دارد یا مضمون آن طوری است که ذهن خواننده به سرعت به آیه مدنظر منتقل می‌شود.

وی گفت: این نوع روایات دو ویژگی دارند اول اینکه یا مفاد آن در روایت وجود دارد یا اینکه یک نکته تفسیری از سوی امام با توجه به آیه بیان شده است که می‌تواند یک آموزه قرآنی، مصداق، تأویل و تبیین و ... باشد. در برابر این موضوع، عنوان غیرصریح وجود دارد، یعنی روایاتی که یکی از معارف حدیثی را بیان می‌کند بدون اینکه اشاره به آیه و مفاد آن داشته باشد یعنی مفسر از متن روایت پیوندی با قرآن ایجاد و با توجه به مفاد روایت، یکی از معارف قرآنی را تفسیر و تبیین می‌کند.

موسوی در جمع‌بندی بخش ابتدایی سخنانش با اشاره به تفاوت بین روش صریح و غیرصریح، اظهار کرد: در روایات صریح، معارف قرآنی بیان شده و در روایات غیرصریح، معارف حدیثی بیان می‌شود؛ همچنین تفاوت دیگر این است که در روایات صریح، مفاد یا خود آیه آمده است ولی در روایات غیرصریح اشاره به آیه وجود ندارد.

این پژوهشگر قرآنی تصریح کرد: تفاوت دیگر بین این دو این است که در روایات صریح، نکته تفسیری توسط امام معصوم بیان شده است ولی در روایات غیرصریح، نکات تفسیری توسط مفسر استنباط و استخراج می‌شود. البته تمایزات دیگری هم می‌توان بیان کرد که آیت‌الله ری‌شهری در برخی آثارشان از جمله در تفسیر پرتوی از روایات اهل بیت(ع)، ۲۰ گونه را بیان کرده‌اند که جز یکی از آنان، مابقی براساس روایات صریح، گونه‌بندی شده‌اند.

وی اضافه کرد: مثلاً امام علی(ع) در روایتی فرمودند برای شما دو دلی و شک پیش نیاید زیرا اگر شک پیش آمد به تدریج به سمت کفر می‌روید، در این روایت گرچه واژگان قرآنی وجود دارد ولی ناظر به آیه مشخصی نیست اما ما می‌توانیم از این روایت برای برخی نظریات تفسیری استفاده کنیم و آن را به برخی آیات به صورت غیرصریح مستند کنیم.

6 گام درباره روایات غیرصریح

مدیر گروه تفسیر جامع روایی پژوهشکده تفسیر اهل بیت(ع) با بیان اینکه ما ۶ نوع کوشش را در مورد روایات غیرصریح لازم داریم، افزود: اولین گام، شناسایی و ظرفیت‌شناسی روایات تفسیری است، دوم؛ استخراج مبانی استفاده از روایات غیرصریح، سوم، پیشینه روایات یعنی از چه زمانی استفاده از این روایات در فهم آیات شروع شد.

مدیر گروه تفسیر جامع روایی پژوهشکده تفسیر اهل بیت(ع) ادامه داد: چهارم، کارکردها و نقش‌های روایات غیرصریح در حوزه تفسیر و اینکه آیا می‌توان از آن آموزه‌های قرآنی استخراج شود؛ پنجم، بحث روش‌شناسی به عنوان یکی از مباحث مهم است که چگونه به روایات غیرصریح دست یابیم و چگونه در فهم آیه به ما کمک می‌کند و اگر در فهم آیه کمک می‌کند چه نکته تفسیری را از آیه برای ما بیان می‌کند. بحث آخر هم چالش‌ها و آسیب‌های مرتبط با استفاده از روایات غیرصریح مانند تفسیر به رأی است.

استفاده از روایات تفسیری (مشترک لفظی و معنوی) آزمون جامع دکتری

استفاده از روایات تفسیری (مشترک لفظی و معنوی) آزمون جامع دکتری

کتاب قواعد تفسیر قرآن دکتر علی اکبر بابایی

استفاده از روایات تفسیری

موارد تطبیق در روایات دو نوع هستند: کلمه معنایی عام دارد که یکی از مصداق ها بر آن تطبیق شده است. مثلا در روایتی «غیر المغضوب علیهم» ناصبی ها، نامیده شده است و منظور از «الضالین» یهودی ها....

ادامه نوشته

دانلود مقاله تعامل طبری، ابن کثیر و ثعالبی با روایات تفسیری اهل بیت

دانلود مقاله تعامل طبری، ابن کثیر و ثعالبی با روایات تفسیری اهل بیت

در سال 92 مقاله‌ای از اینجانب (دکتر نوروز امینی) در نشریه پژوهش‌های قرآن و حدیث دانشگاه تهران منتشر شد که به لطف خدا مورد اقبال اهل علم قرار گرفت. عنوان مقاله «چگونگی تعامل طبری، ابن‌ کثیر و ثعالبی با روایات تفسیری اهل‌ بیت (علیهم السلام)» بود که با همکاری استاد ارجمند جناب آقای دکتر مؤدب تألیف شده بود.


این مقاله که بخش دوم پایان‌نامه کارشناسی ارشد بنده بود، به بررسی میزان مراجعه سه مفسر یادشده به روایات تفسیری اهل‌‌بیت و نیز نوع مواجهه ایشان با این روایات از نظر قبول یا رد روایات اهل‌‌بیت پرداخته است که نتایج حاصل از آن بسیار مهم و در خور توجه است. در این مقاله ضمن بررسی آماری میزان مراجعه سه مفسر سنی به روایات تفسیری اهل‌‌بیت، به این نتیجه رسیده‌ایم که این مفسران در اشارات خود به روایات اهل‌بیت، هیچ روایتی را به دلیل سستی متن رد نکرده‌اند و اگر روایتی را با افکار خود مخالف یافته‌اند، تنها به مناقشه سندی آن بسنده نموده‌اند. این مقاله که مورد اقبال اهل علم قرار گرفت و بسیاری از دوستان بنده را به خاطر تألیف آن مورد لطف خویش قرار دادند، در جشنواره پژوهشی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم نیز حائز رتبه شد و برخی از دوستان هم به من اطلاع دادند که این مقاله، همانند مقاله قبلی اینجانب با عنوان «روایات اهل‌بیت در منابع اهل‌سنت» ـ که متن کامل آن در این درگاه موجود می‌باشد ـ مورد توجه اساتید قرار گرفته و در کلاس‌های دکتری دانشگاه تهران به عنوان بخشی از جزوه درسی اساتید قرار گرفته است که برای اینجانب بسی مایه فخر و خرسندی است. پس از انتشار این مقاله، استاد ما خانم دکتر غروی نائینی نیز، در یکی از جلسات کلاس‌های دکتری دانشگاه تربیت مدرس، که بنده افتخار تحصیل در این دانشگاه را دارم، این مقاله را مورد بحث قرار دادند. در ادامه چکیده این مقاله را تقدیم می‌دارم.

چگونگی تعامل طبری، ابن‌کثیر و ثعالبی با روایات تفسیری اهل‌بیت

یکی از بسترهای اختلاف میان فریقین، روایات تفسیری است. این روایات در فهم قرآن و احکام کارایی دارد و نوع تعامل مسلمانان با این روایات، در شکل‌گیری باورهای ایشان و استخراج احکام شرعی، تأثیر بسزایی دارد. این میان تعامل اهل‌سنت با روایات اهل‌بیت اهمیتی دوچندان دارد؛ چراکه سخن اهل‌بیت، نزد شیعه بس مهم است؛ به گونه‌ای که هیچ‌ برخورد مغرضانه‌ای با سخنان ایشان را برنمی‌تابند و از سویی، اهل‌سنت نیز جایگاه والای اهل‌بیت و شخصیت عظیم ایشان را می‌ستایند و لذا انتظار می‌رود در متون تفسیری خود به روایات ایشان، دست‌کم درحد روایات صحابه و تابعیان، توجه کنند. در این پژوهش سه تفسیر از مهم‌ترین تفاسیر اهل‌سنت جستجو و آمار مربوط به روایت‌های هر یک از امامان شیعه در این منابع به تفکیک، استخراج، و چگونگی تعامل این سه مفسر با روایات اهل‌بیت، تحلیل و ثابت شده است که این مفسران، در بهره‌برداری از روایات تفسیری اهل‌بیت، کارنامه درخشانی ندارند.

متن کامل این مقاله را می‌توانید از اینجا دریافت نمایید.

منبع مطلب: bayaan.parsiblog.com (وبلاگ دکتر نوروز امینی)