شگفتیهای خلقت انسان حکمت 31 نهج البلاغه

شگفتیهای خلقت انسان حکمت ۳۱ نهج البلاغه

وَ قَالَ (علیه السلام):

اعْجَبُوا لِهَذَا الْإِنْسَانِ، يَنْظُرُ بِشَحْمٍ وَ يَتَكَلَّمُ بِلَحْمٍ وَ يَسْمَعُ بِعَظْمٍ وَ يَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْمٍ.

شگفتى هاى تن آدمى (علمى، فيزيولوژى انسانى):

و درود خدا بر او، فرمود: از ويژگى هاى انسان در شگفتى مانيد، كه: با پاره اى «پى» مى نگرد، و با «گوشت» سخن مى گويد، و با «استخوان» مى شنود، و از «شكافى» نفس مى كشد.

حکمت ۳۱ نهج البلاغه

احمد شجاعی چرایی آفرینش الهی - بررسی جبر و اختیار در خلقت انسان

احمد شجاعی، معاون پژوهش مؤسسه تخصصی امام صادق(ع) در یکی دیگر از سلسله گفتگو‌های علمی تأملات با موضوع چرایی آفرینش الهی که امروز، ۱۱ دی‌ماه از سوی مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات حوزه برگزار شد، با اشاره به موضوع جبر و اختیار در خلقت انسان اظهار کرد: بحث پیرامون آفرینش و چرایی خلقت را اگر کالبد شکافی کنیم، در درون آن سؤال دیگری مطرح می‌شود که چرا خداوند دست به آفرینش زد و بحث در حوزه غایت‌شناسی است.

وی با بیان اینکه در غایت‌شناسی ما با دو مسئله مواجه هستیم که یکی اینکه غایت آفریده‌ها چیست و دیگری اینکه غایت خالق هستی و آفریننده از این آفرینش چه بوده است، افزود: ما اگر بگوییم که غایت آفرینش انسان چیست پاسخش ساده است و اشکال اساسی نداریم؛ زیرا غایت آفرینش انسان رسیدن به کمال است. اگرچه در خود اینکه کمال چیست اقوال متعددی است و مادیون یک حرف و الهیون حرفی دیگر می‌زنند.

ادامه نوشته

هدف از خلقت انسان در کلام امیرالمؤمنین علیه السلام (فَإِنَّ اللَّه سُبْحَانَهُ قَد جَعَلَ الدُّنْيا)

بِسْمِ الله ٱلرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ قَدْ جَعَلَ الدُّنْيَا لِمَا بَعْدَهَا وَ ابْتَلَى فِيهَا أَهْلَهَا لِيَعْلَمَ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَ ...

خداى سبحان دنيا را براى آخرت، كه پس از آن مى آيد، آفريده است. و مردمش را مى آزمايد تا معلوم شود كدام يک به عمل نيكوترند.

نامه 55

تفسیر آیه 12 سوره مومنون (وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ طِينٍ)

تفسیر آیه 12 سوره مومنون (وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ طِينٍ)

 

و همانا ما آدمی را از گل خالص آفریدیم.

---

برگزیده تفسیر نمونه

مراحل تکامل جنین در رحم مادر: این آیه و قسمتی از آیات آینده، طرق اساسی تحصیل امیان و معرفت را نشان می‌دهد، نخست دست انسان را گرفته و به کاوش در اسرار درون و «سیر در عالم انفس» وا می‌دارد، و در آیاتی که بعد از آن خواهد آمد او را به جهان برون و موجودات شگرف عالم هستی توجه می‌دهد و به «سیر آفاقی» می‌پردازد.

نخست می‌گوید: «ما انسان را از چکیده و خلاصه‌ای از گل آفریدیم» (وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِینٍ).