مثال قرآنی برای قاعده خطاب مفرد به لفظ جمع

(خطاب واحد به لفظ جمع)

(خطاب کردن شيء واحد به لفظ جمع)

قرآن در برخى موارد با آوردن لفظ جمع، مفردى را در نظر گرفته است؛ مانند:

1. (يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا)… فَذَرْهُمْ فِى غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِينٍ) ؛ «‌اى پيامبران از چيزهاى پاكيزه بخوريد و كار شايسته كنيد… پس آنها را در ورطه گمراهى‌شان تا چندى واگذار» مؤمنون:51-54 .

خطاب آيات، به صيغه جمع، و مخاطب پيامبر خدا (ص) است؛ زيرا هيچ پيامبرى هم‌زمان با آن حضرت و پس از وى نبوده است؛ بنابراين، خطاب «يا أيّها الرسل» به معناى «يا أيّها الرسول» است.

2. (وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُواْ بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ وَلَئِن صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَيْرٌ لِّلصَّابِرينَ) نحل: 126 که با صيغه جمع، خطاب به پيامبر اسلام (ص) است؛ به دليل آيه بعد که مى‌فرمايد: (وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلاَّ بِاللّهِ)… ).

https://ar.lib.eshia.ir/26683/1/2259