ابوعلی نحوی فارسی
ابوعلی حسن بن احمد بن عبدالغفار بن محمد بن سلیمان بن آبان نحوی فارسی که به اختصار ابن درستویه خوانده می‌شود، از علمای بزرگ نحو و از معاصرین و مصاحبین عضدالدوله دیلمی بود. ابوعلی به سال ۲۸۸ هجری قمری در فسا بدنیا آمد و پس از تحصیل مقدمات در فسا و شیراز در سن نوزده سالگی یعنی سال ۳۰۷ هجری قمری به بغداد رفته و از محضر استادانی چون ابن السراج زجاج و مبرمان بهره‌مند می‌شود تا اینکه خود در علوم ادبی، خاصه نحو سر آمد اقران شد. او کتاب ایضاح و تکمله را که هر دو در علم نحوست به نام عضدالدوله دیلمی نوشت و به وی اهدا کرد. صاحب نامه دانشوران به او ۱۹ کتاب را نسبت داده‌است و وفات او را در سال ۳۷۷ هجری قمری به سن نود و اندی در بغداد دانسته‌است.[۱]

پانویس
بزرگان نامی پارس، جلد اول، ص ۸۱


منابع
میر، محمد تقی. بزرگان نامی پارس، جلد اول. چاپ اول. شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز، ۱۳۶۸.

تأسیس الشیعه، سید حسن صدر، ص۷۹.

فهرس اعلام الذریعه، ج۲، ص۱۱۶۱۰