اولین مسند (مسند طیالسی)

اولین مسند (مسند طیالسی)

مسند، كتاب حدیثی است كه در آن روایات، به ترتیب صحابه (چه به حروف تهجی و چه به حسب سابقه ی اسلامی) جمع آوری شده باشد.

اول كسی كه به این ترتیب احادیث را گردآوری كرد، ابو داوود طیالسی متوفای ۲۰۴هـ است كه كتاب وی به مسند طیالسی معروف است، ولی بزرگ ترین مسانید، مسند امام احمد بن حنبل متوفای ۲۴۱ هـ است كه شامل بیش از 30.000 حدیث می باشد.

مسند نویسی در تاریخ حدیث اهل سنت

مسند نویسی در تاریخ حدیث اهل سنت

ـ بیش از صد تن از علمای اهل سنت به مسند نویسی اقدام کردند.

ـ شاید اولین مسند، مسند «ابو داوود طیالسی» باشد. اما بدلیل معاصر بودن مسند نویسان نمی‌توان نظر قطعی داد لذا از «نعیم بن حماد» و «اسد بن موسی» نیز بعنوان اولین مسند نویس یاد می‌شود.

از نظر ابن عدی مسند مشهور در هر شهر عبارت است از:

در کوفه : یحیی بن حماد

در بصره : مسدد.

در مصر : اسد بن موسی

در مسند «بقی بن مخلد قرطبی» ابتدا روایات بر حسب نام صحابه طبقه بندی شده و سپس احادیث هر صحابی بر حسب ابواب فقهی مرتب شده است.