آيت الله العظمی جوادی آملی: «احترام به تداوم حیات فرزندان»
در نظام اخلاقی اسلام، حرمت نهادن به فرزندان خانواده جایگاه ویژه ای دارد. در جزیرة العرب زمانی که پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم ظهور کردند، این ننگ اخلاقی وجود داشت که فرزندان را بر اثر ترس از هزینه زندگی و قحطی و خشکسالی میکشتند؛ اما اسلام با این عمل زشت و شنیع به شدت مبارزه کرد: «وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ مِنْ إِمْلَاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّا هُمْ». «وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا».
کشتن فرزندان با این تفکر واهی، خطای بزرگی است.
اسلام کوشید که از دو طریق اعتقادی و عملی با این رفتار غیراخلاقی مبارزه کند؛ یعنی هم فکر انحرافی شان را اصلاح کند و هم رفتار آن ها را تغییر دهد: در تصحیح تفکر نادرست آنها فرمود:
رزق و روزی بندگان با ماست نه به عهده شما و هر که را بخواهیم بیحساب روزی میدهیم: «وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ». خزائن آسمان و زمین نزد اوست و این پندار باطلی است که با تلاش در مسیر حرام میتوان مال بیشتری به دست آورد و در رفاه زندگی کرد: «وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ».
آنچه بیان شد در جهت اصلاح عقیده بوده؛ اما در جلوگیری از انحراف اخلاقی و تعالی بخشیدن به کرامات انسانی و تداوم حیات در پرتو اخلاق اسلامی بر پیوند ناگسستنی میان اعضای خانواده تأکید فراوان دارد. مکتب آسمانی اسلام میآموزاند که اساس خانواده بر پایه تقوا و خداترسی و محبت و دوستی بنیان نهیم: «وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً». رحمت و مودت، نشانه حیات با سعادت و هرگونه رفتار آمیخته با عداوت، نشان یک زندگی پلید و استمرار حیات حیوانیت است. تفکری که بر اثر ترس از تنگدستی در مقام عمل به قتل فرزندان و اهل خانواده دست بزند،بینشی پلید و خطرناک است و رفتاری که از این اندیشه برخیزد، جز معاصی کبیره و سیئات است.
کتاب ادب قضا در اسلام ص۱۱۱،۱۱۲