از نغمه‌های سنتور تا اشک‌های مادر؛ آوایی که دل‌ها را روشن کرد

شهید محمدعلی حسین‌پور پیش از شهادت، هنرمندی توانا در نواختن سنتور بود و برنامه‌های موسیقی برای مدارس و هیئت‌هایی که به مشهد می‌رفتند، اجرا می‌کرد. او با مهارت و خلاقیت خود، کودکان را گرد هم می‌آورد و آن‌ها را تشویق می‌کرد که قرآن بخوانند و در ازای آن به آن‌ها شیرینی می‌داد.

این شهید والامقام در طول فعالیت‌های خود موفق شد ۲۰ کودک قرآن‌خوان را تربیت کند و به این ترتیب، هم هنر و هم تعلیم قرآن را به نسل آینده پیوند زد.

مادر شهید محمدعلی حسین‌پور درباره لحظات دیدار با فرزندش پس از شهادت گفت: «وقتی محمد علی به شهادت رسید، به بیمارستان نهم دی رفتم. در ابتدا اجازه نمی‌دادند او را ببینم اما اصرار کردم و وقتی توانستم او را ببینم، از روی دندان شکسته‌اش شناختم. برای اینکه مرا از اتاق بیرون نکنند، گریه نکردم و در ماشین برای پسرم این جملات را خواندم: ای گل پرپر من، پیش اکبر من، ای گل پرپر من، پیش علی اکبر من، ای گل پرپر از کربلا، ای گل پرپر من، ابر بهار آورده.