قسمت‌های ۱۸ تا ۲۵ مجموعه درس‌گفتارهای «مشقی برای قرآن خوانی؛ اصلاح رویکرد رجوع به قرآن» را یاسر رضازاده، مدرس مجمع مدارس دانشجویی قرآن و عترت دانشگاه تهران، تدریس می‌کند. در ادامه متن و فیلم این سخنان را بخوانید و ببینید.
«بِسمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم وَ بِه نَسْتَعِین
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ
با ادامه مباحث مربوط به اصلاح رویکرد به قرآن در خدمت شما بزرگواران هستیم. در جلسات گذشته عرض کردیم که یکی از ابعاد بسیار مهم قرآن بیان و مبین بودن آن است.
کارکرد قرآن این است که به واسطه انس با قرآن و ارتباط با آن، مسائلی که در ابعاد مختلف زندگی انسان وجود دارد برای او واضح می‌شود و انسان را از ابهام و عدم تشخیص دور می‌کند. دیده‌اید مردم وقتی حرف می‌زنند و صحبت می‌کنند می‌گویند ما نمی‌دانیم باید چه کار کنیم؟ یکی از کارکردهای مهم انس با قرآن این است که انسان را از این سردرگمی نجات می‌دهد و مسائل را برایش روشن می‌کند.
یکی از ابعاد مهمی که در اصلاح رویکرد به قرآن وجود دارد این است که چگونگی دلالت قرآن به قوانین ثابت هستی و معیارهای زندگی چگونه است. دانستن برخی از قواعد که در زندگی وجود دارد به ما کمک می‌کند که با درک و شناخت درستی از قواعد جاری بر عالم هستی و زندگی آشنا شویم، به عنوان مثال یکی از ابعاد بسیار مهمی که در زندگی وجود دارد و باعث ناراحتی بسیاری از افراد هست این است که نمی‌دانند اینجایی که ما زندگی می‌کنیم نامش دنیاست، خب چه ربطی دارد؟ نامش دنیا باشد، اگر ما درک و تعریف درستی از دنیا داشته باشیم، آرامش بسیاری پیدا می‌کنیم و ذهنمان راحت می‌شود.
آیه چهارم سوره بلد «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ؛ براستى كه انسان را در رنج آفريده‌ايم»، می‌گوید: انسان در کجا خلق شده؟ در کبد خلق شده، یکی از توصیفات دنیا همین کَبَد بودن است. کَبَد یعنی جایی که پر از رنج و سختی است، اصلاً خود تعریف دنیا یعنی جایی که پر از محدودیت، اصطکاک است. مفهوم کبد، رنج است، یعنی اگر کسی بفهمد که اینجا که ما زندگی می‌کنیم سیاره رنج است و آن عدم تزاحم منافع و بسیاری از چیزهایی که ما در دلمان می‌خواهیم آن چیزهایی است که در آن دنیا و در عالم آخرت وجود دارد.
علامه طباطبایی ذیل آیه «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ» می‌گوید این تعبیر که خلقت انسان در کَبَد است به ما می‌فهماند که مشقت از هر سو و در تمامی شئون حیات بر انسان احاطه دارد و این معنا بر هیچ خردمندی پوشیده نیست که انسان در پی به دست آوردن هیچ نعمتی برنمی‌آید مگر آنکه خالص آن را می‌خواهد، خالص از هر نقمت و هر دردسری، خالص در خوبی و پاکیزگی ولی اختصاص و توصیف دنیا این است که هیچ نعمتی را به دست نمی‌آورد مگر آمیخته با ناملایماتی که عیش او را نابود می‌کند، نعمتی که مقرون با جرعه‌های اندوه است، خیلی ساده بخواهم حرف بزنم این طور است که وقتی می‌خواهیم یک لقمه غذا بخوریم باید ساعت‌ها وقت بگذاریم و غذا درست کنیم، وقتی می‌خواهیم استراحتی کنیم و سرمان را روی بالین بگذاریم باید مدت‌ها زحمت بکشیم، پول جمع کنیم خانه بخریم یا اجاره کنیم، هر عیش و لذتی که ما در دنیا می‌بریم قبلش پر از زحمت است، تازه آن چیزی که به دست می‌آوریم پر از انواع محدودیت است.
درک این آیه و توجه به این آیه به عنوان یک قانون و معیاری که در عالم هستی وجود دارد به ما می‌فهماند که نوع بشر درگیر این مشقت است، چون گاهی وقت‌ها ما فکر می‌کنیم که عده‌ای وجود دارند که در زندگی‌شان هیچ رنج و مشقتی ندارند، اما اینطور نیست، این عالم، عالم رنج است، آن چیزی که ما از لذت‌ها می‌خواهیم، لذت خالص و بدون دردسر در یک عالم دیگری وجود دارد که امیدواریم به برکت انس و ارتباط با قرآن همه ما بهترین وضعیت را در عالم ملکوت و آخرت داشته باشیم. بر محمد و آل محمد صلوات».
راهنمای آزمون ارشد و دکتری رشته علوم قرآن و حدیث+مطالب آموزنده قرآنی و حدیثی+علایق شخصی