داستان‌های بحارالانوار

شرایط قبولی دعا و انفاق

شخصی از امام صادق پرسید:

دو آیه‌ی قرآن را هر چه دقت می‌کنم محتوایشان را نمی فهمم.

امام پرسید: کدام آیه؟

مرد گفت:

آیه اول این است که خداوند می‌فرماید:

(ادعونی استجب لکم؛ مرا بخوانید تا دعای شما را مستجاب کنم.)

من خدا را می‌خوانم، اما دعایم مستجاب نمی شود!

حضرت فرمود:

آیا گمان می‌کنی خداوند خلاف وعده کرده؟

گفت: نه.

فرمود: پس علت چیست؟

گفت: نمی دانم.

فرمود:

من آگاهت می‌کنم؛ هر کس خدا را بندگی کند، به دستورات او عمل نماید، آنگاه دعا کند و شرایط دعا را رعایت کند، خداوند دعای او را اجابت خواهد کرد.

پرسید: شرایط دعا چیست؟

امام فرمود:

نخست حمد خدا را به جای می‌آوری و نعمت‌های او را یادآور می‌شوی و بعد شکر می‌کنی، سپس درود بر پیامبر صلی الله علیه و آله می‌فرستی، آنگاه گناهانت را به خاطر می‌آوری و اقرار می‌کنی، از آنها به خدا پناه می‌بری و توبه می‌نمایی، این است شرایط قبولی دعا.

🔹پس از آن فرمود:

آیه دیگر کدام است؟

عرض کرد:

این آیه:

(ما انفقتم من شی ء فهو یخلفه و هو خیر الرازقین؛ هر چه را انفاق کنید خداوند عوضش را می‌دهد او بهترین روزی رسان است.)

من در راه خدا انفاق می‌کنم ولی چیزی جای آن را پر نمی کند!

🔹حضرت پرسید:

آیا فکر می‌کنی خدا از وعده خود تخلف کرده؟

در جواب گفت: نه.

امام فرمود:

پس علت چیست؟

گفت: نمی دانم.

امام فرمود:

اگر کسی از شما مال حلالی به دست آورد و در راه حلال انفاق کند هیچ درهمی را انفاق نمی کند مگر این که خداوند عوضش را به او می‌دهد.

بحار: ج ۹۶، ص ۱۴۷