رباعی دلنشین استاد محمدجواد غفورزاده «شفق»
به اقتفای رباعی دلنشین استاد محمدجواد غفورزاده «شفق»
برخیز که جلوهٔ خدا دیدنی است
اشکِ غزل و گلِ دعا، چیدنی است
آغوشِ محرّم است و آیینهٔ عشق...
دورِ همیِ کرببلا، دیدنی است!
مصطفی جلیلیان مصلحی
به اقتفای رباعی دلنشین استاد محمدجواد غفورزاده «شفق»
برخیز که جلوهٔ خدا دیدنی است
اشکِ غزل و گلِ دعا، چیدنی است
آغوشِ محرّم است و آیینهٔ عشق...
دورِ همیِ کرببلا، دیدنی است!
مصطفی جلیلیان مصلحی
شعر حضرت علی اکبر ولادت
امشب به حسین،حق چه ماهی بدهد
باشد که به ما اذن نگاهی بدهد
عیدی ولادت علی اکبر
امشب زحسین هر چه خواهی بدهد
عبدالحسین
......
بر کشتی عشق ناخدا آمده است
ایّوب به طوفان بلا آمده است
خشنودی قلب نازنیش صلوات
میلاد «جوان کربلا» آمده است
رسول احدی
......
ای گرمی بازار تو چون وادی طف!
یوسف به تماشای تو آید در صف
توصیف تو چون کنم؟ علیّ اکبر!
وصف تو بُوَد "اکبرُ مِن اَن یوصَف"
جواد هاشمی تربت
سفارش حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه) به یک رباعی راجع به حضرت ابوالفضل علیه السلام
جناب آقای مصطفی حسنی تعریف کرده اند:
روزی همراه بعضی از دوستان جهت زیارت آقای (شیخ جعفر) مجتهدی به قزوین رفتیم. محل سکونت ایشان منزل آقای حاج علی حاج فتحعلی بود. بعد از اینکه لحظاتی را در خدمتشان سپری کردیم، خطاب به جناب حاج فتحعلی فرمودند:
کاغذ و قلمی تهیه کنید تا یک رباعی درباره ی حضرت ابوالفضل علیه السلام بگویم.
حاج علی آقا یک برگ کاغذ و قلمی به ایشان دادند. پشت کاغذ مقداری خط خوردگی داشت، هنگامی که آقا آن را گرفته و مشاهده نمودند؛ با ناراحتی فرمودند:
اسم حضرت را بر روی کاغذ قلم خورده نمینویسند!
این بیان و اظهار ایشان نشانگر نهایت ادب و احترام نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بود.به هر حال حاج علی آقا کاغذی کاملاً تمیز مهیا نمودند آنگاه آقای مجتهدی گفتند:
حضرت ولی عصر ارواحنا فداه میفرمایند:
هر کس با این دو بیت شعر متوسل به عمویم قمر منیر بنی هاشم حضرت عباس علیه السلام شود حتماً حاجتش برآورده خواهد شد.
و سپس شروع به خواندن بیت اول کردند و در فاصله ی بین بیت اول و دوم حدود نیم ساعت با شدت تمام میگریستند، آنگاه بیت دوم را خوانده و باز حدود نیم ساعت شدیداً گریه کردند، سپس رباعی را روی کاغذ نوشتیم که عبارت بود از:
یادم ز وفای اشجع ناس آید
وز چشم ترم سوده ی الماس آید
آید به جهان اگر حسین دگری
هیهات برادری چو عباس آید
لاله ای از ملکوت، جلد اول، صفحه ۲۲۹