ترس از خدا کلید رهایی از عذاب الهی
امام سجاد علیهالسلام:
إنّ أنجاكُم مِن عَذابِ اللّه أشَدُّكُم خَشيَةً للّه؛
رهيدهترين شما از عذاب خدا، ترسانترين شما از خداست.
الكافی ج۸، ص۶۹، ح۲۴
امام سجاد علیهالسلام:
إنّ أنجاكُم مِن عَذابِ اللّه أشَدُّكُم خَشيَةً للّه؛
رهيدهترين شما از عذاب خدا، ترسانترين شما از خداست.
الكافی ج۸، ص۶۹، ح۲۴
حضرت امیرالمؤمنین علی ولی الله فرمودند:
از خدا آن گونه بترسيد كه نيازی به عذرخواهی نداشته باشيد! عمل نيک انجام دهيد بدون آن كه به ريا و خودنمايی مبتلا شويد؛ زيرا هركس، كاری برای غير خدا انجام دهد، خدا او را به همان غير واگذارد.
نهج البلاغه در ترجمه خطبه 23
ترس از نافرمانی خدا در فراوانی نعمت
حضرت امیرالمومنین علیه السلام فرمودند:
🔸يَا اِبْنَ آدَمَ إِذَا رَأَيْتَ رَبَّكَ سُبْحَانَهُ يُتَابِعُ عَلَيْكَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِيهِ فَاحْذَرْهُ
اى فرزند آدم! زمانى كه خدا را مىبينى كه انواع نعمتها را به تو مىرساند تو در حالى كه معصيت كارى، بترس
حکمت ۲۵ نهج البلاغه
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام:
ای فرزند آدم!
زمانی که می بینی خداوند انواع نعمت ها را به تو می رساند، در حالی که تو معصیت کاری، بترس.
نهجالبلاغه، حکمت 25
هرکس فقط از خدا بترسد ...
اتَّقِ اللَّهَ بَعْضَ التُّقَى وَ إِنْ قَلَّ، وَ اجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ اللَّهِ سِتْراً وَ إِنْ رَقَّ.
از خدا بترس هر چند اندك، و ميان خود و خدا پرده اى قرار ده هر چند نازك.
روشن است كه مخاطب در اين كلام حكمتآميز، اولياء الله و پاكان و نيكان وپرهيزكاران سطح بالا نيستند، بلكه مخاطب، تودههاى مردمند كه گاه لغزشى براى آنها پيدا مىشود و به گناه نزديك شده و يا آلوده مىگردند. گاه در ميان آنها كسانى يافت مىشوند كه همه پردهها را پاره كرده و به اصطلاح، پلهاى پشت سر خويش را ويران مىسازند و رابطه خود را به كلى با خدا قطع مىكنند. امام عليه السلام به آنها خطاب كرده، مىفرمايد: اگر لغزشى هم پيدا كرديد، پردهدرى كامل نكنيد؛ لااقل بخشى از تقوا را حفظ كنيد كه اميد است شما را به سوى خدا بازگرداند و توفيق توبه كامل پيدا كرده از هرگونه گناه پاك شويد
حکمت 242
امام علی علیه السلام:
لا يَرْجُوَنَّ اَحَدٌ مِنْكُمْ اِلاّ رَبَّهُ وَ لا يَخافَنَّ اِلاّ ذَنْبَهُ؛
«هيچ يک از شما جز به پروردگار خود اميد نبندد و جز از گناه خود نترسد.»
نهج البلاغه: حدیث ۸۲، ص۱۱۲۳
و هوَ یَخْشَى الْخَلْقَ فِی غَیْرِ رَبِّهِ، وَلاَ یَخْشَى رَبَّهُ فِی خَلْقِهِ
(از کسانى مباش که) از خلق خدا از آنچه معصیت خدا نیست مى ترسد ولى خودش از خدا (در مورد ستم کردن) درباره مخلوقش پروا ندارد.
آرى چون پاى کارهایى که بر خلاف میل مردم است در میان مى آید از مردم مى ترسند و حساب مى برند و آن را رها مى کنند; اما هنگامى که زمینه ها براى نافرمانى خداوند به وجود مى آید از خدا نمى ترسند و آلوده آن مى شوند.کار به جایى مى رسد که گاه از انجام اعمالى در برابر کودکى چند ساله ترس یا شرم دارند ولى در خلوت از انجام معاصى کبیره در برابر خداوند بزرگ که در همه جا حاضر و ناظر است نه ترسى دارند و نه شرمى.
حکمت 150