تفسیر آیه 63 سوره کهف (قَالَ أَرَأَيْتَ إِذْ أَوَيْنَا إِلَى الصَّخْرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ)
تفسیر آیه 63 سوره کهف (قَالَ أَرَأَيْتَ إِذْ أَوَيْنَا إِلَى الصَّخْرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَمَا أَنْسَانِيهُ إِلَّا الشَّيْطَانُ أَنْ أَذْكُرَهُ وَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ عَجَبًا)
گفت يوشع بحضرت موسي آيا ديدي زماني که ما جا گرفتيم بر صخره مجمع البحرين پس محققا من جا گذاشتم ماهي را و نبود جا گذاشتن من او را مگر از شيطان اينكه متوجه باشم و آن ماهي گرفت راه خود را و در دريا و اينکه امر عجيبي بود که ماهي مرده زنده شود و در دريا سير كند قال‌َ أَ رَأَيت‌َ البته حضرت موسي هم مشاهده كرده بود که يوشع چون اراده وضو داشت ماهي را بر صخره گذاشت إِذ أَوَينا إِلَي الصَّخرَةِ چون در راه خسته شده بودند حضرت موسي بر صخره قرار گرفت رفع خستگي و تعب خود كند يوشع در اينکه موقع ماهي را گذاشت بر صخره لكن موسي متوجه نشد ولي يوشع مشاهده كرد که ماهي بحركت آمد و در دريا سير كرد فَإِنِّي نَسِيتُ الحُوت‌َ گذشت که نسيان در اينجا بمعني فراموشي نيست بلكه بمعني جا گذاشتن بود که پس از وضوء بردارد و اينکه يك ترك اولي بود که بسا از انبياء صادر ميشد و خداوند در آياتي نسبت نسيان را بخود هم داده مثل فَذُوقُوا بِما نَسِيتُم لِقاءَ يَومِكُم هذا إِنّا نَسِيناكُم سجده آيه 14.
وَ قِيل‌َ اليَوم‌َ نَنساكُم كَما نَسِيتُم لِقاءَ يَومِكُم هذا جاثيه آيه 34 و غير اينها از آيات وَ ما أَنسانِيه‌ُ إِلَّا الشَّيطان‌ُ أَن أَذكُرَه‌ُ چون ترك اولي هم باغواي شيطانست چنانچه با حضرت آدم و حوّا در اكل شجره نمود وَ اتَّخَذَ حوت سَبِيلَهُ راه خود را که آب حيات از وضوء يوشع باو اصابت كرد و زنده شد و خود را انداخت در دريا و سير كرد فِي البَحرِ عَجَباً و اينکه امر چون بر خلاف طبيعت بود موجب تعجّب يوشع شد.
راهنمای آزمون ارشد و دکتری رشته علوم قرآن و حدیث+مطالب آموزنده قرآنی و حدیثی+علایق شخصی