علوم قرآن و حدیث

مقام والای عباس بن علی‏(ع‏) بسیار است. كه نشانگر تقوای اوست. تعابیر بلندی كه در زیارت‌نامه اوست، گویای ‏آن است. این زیارت كه از قول حضرت صادق‏(ع‏) روایت ‏شده، از جمله چنین دارد:

السلام علیك ایها العبد الصالح المطیع لله و لرسوله و لامیر المؤمنین و الحسن و الحسین...

اشهد الله انك مضیت علی ما مضی به البدریون و المجاهدون فی سبیل الله المناصحون فی‏جهاد اعدائه المبالغون فی نصرة اولیائه الذابون عن احبائه.... (1) كه تأیید و تأکیدی بر مقام عبودیت و صلاح و طاعت او و نیز تداوم خط مجاهدان بدر و مبارزان با دشمن و یاوران ‏اولیاء خدا و مدافعان از دوستان خداست.

امام سجاد (ع) نیز سیمای درخشان عباس بن‏ علی را این‌گونه ترسیم فرموده است:

«رحم الله عمی العباس فلقد آثر و ابلی و فدا اخاه ‏بنفسه حتی قطعت‏یداه فابدله الله عز و جل بهما جناحین یطیر بهما مع الملائكة فی الجنة كماجعل جعفر بن ابی طالب. و ان للعباس عند الله تبارك و تعالی منزلة یغبطه بها جمیع الشهداءیوم القیامة‏». (2) كه در آن نیز مقام ایثار، گذشت، فداكاری، جانبازی، قطع شدن دستانش و یافتن بال پرواز در بهشت، همبال با جعفر طیار و فرشتگان مطرح است و اینكه: عمویم عباس، نزد خدای متعال، مقامی دارد كه روز قیامت، همه شهیدان به آن غبطه می‏خورند و رشک می‏برند.

در زیارت ناحیه مقدسه نیز از زبان حضرت مهدی‏(ع‏) به او این‌گونه سلام داده شده است: «السلام علی ابی الفضل العباس بن امیر المؤمنین، المواسی اخاه بنفسه، الآخذ لغده من‏امسه، الفادی له، الواقی الساعی الیه بمائه، المقطوعة یداه...». (3)

درود بر ابالفضل العباس فرزند امیرمومنان (ع) كه خود را فدای برادرش كرد و این ایثار را ذخیره فردایش نمود و به خاطر تشنگی برادر از نوشیدن آب خود داری كرد و دو دستش در راه خدا قطع شد.

جهت آگاهی بیش‌تر به كتاب زندگی حضرت ابوالفضل العباس (ع) باقر قریشی مراجعه فرمایید، فرهنگ عاشورا، جواد محدثی.

پی‌نوشت‌ها:

1. مفاتیح‌الجنان، ص 435.
2. شیخ عباس قمی، سفینة البحار، ج 2، ص 155.
3. علامه المجلسی، بحارالانوار، بیروت - لبنان، ناشر: دار إحیاء التراث العربی سال چاپ: 1403 - 1983 م، ج 45، ص 66.