علوم قرآن و حدیث

تفسیر آیه 24 سوره احقاف: فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ.

ترجمه مهدی فولادوند: 

پس چون آن [عذاب‌] را [به صورت‌] ابرى روى‌آورنده به سوى وادی هاى خود ديدند، گفتند: «اين ابرى است كه بارش‌دهنده ماست.» [هود گفت: «نه،] بلكه همان چيزى است كه به شتاب خواستارش بوديد: بادى است كه در آن عذابى پر درد [نهفته‌] است.

تفسیر المیزان:

فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ.

اين آيه نشانه هاى نزول عذاب را كه در آغاز نزولش ظاهر مى شود شرح مى دهد.

و كـلمه (عارض) به معناى ابرى است كه ناگهان بر كرانه افق پيدا گشته، و به تـدريـج هـمـه آسـمان را مى پوشاند، و اين يكى از نشانه هاى آن عذاب است كه ضمير در (راوه ) هـم بـه آن بـرمـى گـردد، البـتـه لفظ آن ابر، در آيه نيامده، ليكن از سياق فـهـمـيـده مـى شـود. و جـمـله (مستقبل اوديتهم) دومين صفت آن است. كلمه (اوديه) جمع (وادى ) اسـت. و مـعـنـاى (قـالوا هـذا عارض ممطرنا) اين است كه وقتى آن ابر را مى بـيند به يكديگر بشارت مى دهند كه اين ابرى است كه بر ما خواهد باريد، آرى چنين مى پندارند.

(بـل هـو مـا اسـتـعـجـلتـم بـه ريح فيها عذاب اليم) - اين جمله ردّ كلام كفار است كه گـفـتـنـد: (هـذا عـارض مـمـطـرنـا) كـه از آن بـا كـلمـه (بـل ) اعـراض نـمـوده. ثانيا حقيقت حال را بيان مى كند. اما در اعراضش مى فرمايد كه ايـن همان عذابى است كه در باره اش عجله مى كرديد و مى گفتيد اگر راست مى گويى آن عـذاب را بـيـاور. و امـا در بـيـان حـقـيـقتش مى فرمايد اين ابر، بادى است كه در آن عذابى دردناكست.

ايـن قـسـمت از كلام خداى تعالى گفتار خود خداى تعالى است. بعضى هم گفته اند گفتار حضرت هود پيغمبر (عليه السلام) است.