عنه عليه السلام: ما رأيتُ ظالِما أشْبَهَ بمظلومٍ من الحاسِدِ ؟ نَفَسٌ دائمٌ، و قَلبٌ هائمٌ، و حُزنٌ لازِمٌ.

امام على عليه السلام: ستمگرى نديدم كه به ستمديده ماننده تر باشد مگر حسود؟ او جانى خسته دارد و دلى سرگشته و اندوهى پيوسته.

[بحار الأنوار : 73/256/29]