هر دو باهم؛ از ولادت تا شهادت

دوران نوجوانی شهیدان علی‌اکبر و علی اصغر صارمی سیستانی؛ متفاوت از هم‌نسلانشان نبود. آن‌ها بعد از فوت پدرشان در دوازده‌ سیزده‌سالگی به همراه ۲ برادر دیگر خود، علی و علیرضا، در کارگاه نجاری مشغول به کار شدند. زندگی‌شان فوتبال بود و کار. علی، برادر بزرگ‌تر، که سرپرست خانواده هم محسوب می‌شد در تیم‌هایی، چون آزادی، تاکسی‌رانی و فتح بازی کرد و دوقلو‌ها در همان نوجوانی بازی در تیم‌های مشهد را تجربه کردند، دوقلو‌های با استعدادی که می‌توانستند در آینده پا جای پای برادر بزرگشان بگذارند و مسیری حرفه‌ای را در فوتبال پیش بگیرند.

حمید حداد، هم‌بازی دوقلو‌های فوتبالیست، تعریف می‌کند: " یک بار در یک مسابقه، داور خطای علی‌اکبر را گرفت و دست‌به‌جیب شد. وقتی پرسید نام این بازیکن چیست، بازیکنان گفتند علی‌اصغر تا علی‌اکبر با کارت دوم از بازی اخراج نشود! شباهت دوقلو‌ها سوژه بازی هم‌محلی‌ها بود، به شکلی که تشخیص اینکه کدام علی‌اکبر است و کدام علی‌اصغر سرگرمی بچه‌های کوچه شماره ۲۴ بود.