توکل، شرط پیروزی

امیر مؤمنان سلام الله عليه رهنمودهای نظامی خود را با یادکرد اساسی ترین شرط پیروزی به پایان می‌برد:

وَ اعْلَمْ أَنَّ النَّصْرَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ.

آن حضرت علیه السلام اصول نظامی منهای نصرت الهی را کارساز نمی‌داند.مؤمنان کارآزموده،چشم امید به الطاف ویژه الهی دارند،تا بر دشمن درون و بیرون خود پیروز شوند؛لیکن توکل بر خدا هنگامی معنا می‌یابد که مقدمات کار را فراهم آورند.

خدا با این جمله که پیروزی از آن اوست:

وَ مَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ بر توکل و یاری جویی از خود تأکید می‌کند؛ نیز شرط یاری اش را حرکت در مسیر الهی می‌خواند:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ

و هنگامی که همه شرایط فراهم آمدند،خدای سبحان متوکلان را به گونه ای ياری می‌کند که کسی در غلبه بر آنان توان نداشته باشد:

إِنْ يَنْصُرْكُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ.

حضرت امیرمؤمنان "سلام الله علیه" در این خطابه با تأکید بر اصل توکل به فرزندش می‌فرماید هنگامی که استوار شدی و دندانهایت را به هم فشردی و تیزبین و بلند همت گشتی و از زرق و برق سلاح دشمن نهراسیدی،بدان که پیروزی، تنها از سوی خداست، پس به امدادهای غیبی و کمک های آسمانی اعتقاد داشته باش.

خطبه ۱۱

سلونی قبل أن تفقدونی(تحریر نهج البلاغه) ج۱ ص۵۳۲،۵۳۳