علوم قرآن و حدیث

توصیه به دوری از بدعت ها - خطبه 145 - وما أُحْدِثَتْ بِدْعةٌ إلّا تُرِکَ بِها سنَّةٌ فاتَّقُوا البدع

وَمَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إلاَّ تُرِکَ بِهَا سُنَّةٌفَاتَّقُوا الْبِدَعَ، والْزَمُوا الْمَهْيَعَ، إنَّ عَوَازِمَ الاُْمُورِ أَفْضَلُهَا، وَإنَّ مُحْدِثَاتِهَا شِرَارُهَا

هيچ بدعتى ايجاد نشد، مگر اين که سُنّتى با آن متروک گشت بنابراين از بدعتها بپرهيزيد و راه راست و روشن را رها نکنيد؛ چرا که سنت هاى ريشه دار پيشين (اسلام)، برترين امور است، و بدعتها بدترين کارهاست.

از آنچه در بالا گفته شد اين واقعيت آشکار گشت که چگونه هرگاه بدعتى گذارده شود، سنّتى ترک مى شود، و چگونه بدعتها بدترين امور است؛ زيرا اگر به افراد اجازه داده شود که هر کدام با سليقه و فکر ناقص خود چيزى را بر دين بيفزايد يا چيزى از آن را کم کند، در يک مدّت کوتاه، حقايق و احکام دين دگرگون مى شود، و اصالت و اعتبار خودرا از دست مى دهد، و يک مشت افکار و خيالات واهى جاى تعليمات اصيل دين را مى گيرد، و سراب ها جاى چشمه هاى زلال آب خواهد نشست. نوآوری ها اگر از طريق دقت و تحقيق بيشتر در ادلّه احکام شرع باشد و حقايق تازه اى به کمک کتاب و سنّت و دليل قاطع عقل کشف شود، نه تنها بدعت نيست بلکه سبب شکوفايى و بالندگى آيين خداست، و به تعبير ديگ: کشف، چيز تازه اى است و إلا مکشوف، در آيين خدا از قبل بوده است. ولى اگر ذوق و سليقه هاى شخصى و استحسانات ظنّى پايه و اساس نوآوري هاى دينى باشد، جز گمراهى و ضلالت و مسخ شدن چهره دين نتيجه اى نخواهد داشت.

خطبه 145