بدر الدین محمد بن عبدالله زرکشی از اهالی مصر (745- 794) از علماء قرن هشتم است، او بر اساس فقه شافعی فتوا می داد. کتاب معروف او در علوم قرآنی کتاب البرهان فی علوم القرآن است. او در این کتاب با استقصاء کاملی از فنون و علوم قرآن، کتاب خود را در 47 فصل جمع آوری کرد که هر فصلی فنی و علمی از فنون و علوم قرآنی را مورد کنکاش قرار داده است و در مورد هر کدام مطالب مورد نیاز را گرد آورده است. او گوی سبقت از پیشینیان برد و برای آیندگان الگویی گرانبها و کم نظیر ارائه کرد.

جلال الدین سیوطی از علماء قرن نهم هجری قمری می گوید که: البرهان از مصادر مهم و کثیر الرجوع وی برای تدوین کتاب الاتقان فی علوم القرآن بوده است، سیوطی در الاتقان که به جهاتی از البرهان مناسبتر است به جای الفصل به «النوع»علوم و فنون قرآنی را تقسیم کرده و آن را به 80 نوع رسانده است. ناگفته نماند که او در این تقسیم به تفصیل پرداخته و زوائدی را بحث کرده است مثلا آیات را به سفری و حضری، نهاری و لیلی، صیفی و شتایی و ... تقسیم کرده است. در هر صورت امروزه هم این کتاب مورد استفاده طالبان علوم قرآنی واقع می شود.