اهمیت تواضع در کلام امیر کلام (علیه السلام) - خطبه 192 نهج البلاغه

وَ اعْتَمِدُوا وَضْعَ التَّذَلُّلِ عَلَى رُؤُوسِکُمْ، وَ إِلْقَاءَ التَعَزُّزِ تَحْتَ أَقْدَامِکُمْ، وَ خَلْعَ التَّکَبُّرِ مِنْ أَعْنَاقِکُمْ; وَاتَّخِذُوا التَّوَاضُعَ مَسْلَحَةً بَيْنَکُمْ وَ بَيْنَ عَدُوِّکُمْ إِبْلِيسَ وَ جُنُودِهِ

تاج تواضع بر سر نهيد، و خودبرتربينى را زير پا افکنيد، حلقه هاى زنجير تکبّر را از گردن فرو نهيد و فروتنى را سنگر ميان خود و دشمنتان؛ يعنى ابليس و سپاهيانش برگزينيد.

در اين عبارت امام (عليه السلام) تواضع را تشبيه به تاج و خودپسندى را به موجود بى ارزشى که زير پاها مى افتد و تکبّر را به غل و زنجيرى که بر گردن مى نهند و فروتنى را به سنگرگاه محکمى که انسان را در برابر دشمن حفظ مى کند، تشبيه کرده است که هر يک پيام روشنى براى انسان‌ها و مخصوصاً افراد با ايمان دارد.

خطبه 192 نهج البلاغه