علوم قرآن و حدیث

دعا برای حضرت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم)

اللَّهُمَّ افْسَحْ لَهُ مَفْسَحاً فِي ظِلِّكَ وَ اجْزِهِ مُضَاعَفَاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِكَ. اللَّهُمَّ وَ أَعْلِ عَلَى بِنَاءِ الْبَانِينَ بِنَاءَهُ وَ أَكْرِمْ لَدَيْكَ مَنْزِلَتَهُ وَ أَتْمِمْ لَهُ نُورَهُ وَ اجْزِهِ مِنِ ابْتِعَاثِكَ لَهُ، مَقْبُولَ الشَّهَادَةِ مَرْضِيَّ الْمَقَالَةِ ذَا مَنْطِقٍ عَدْلٍ وَ خُطْبَةٍ فَصْلٍ. اللَّهُمَّ اجْمَعْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ فِي بَرْدِ الْعَيْشِ وَ قَرَارِ النِّعْمَةِ وَ مُنَى الشَّهَوَاتِ وَ أَهْوَاءِ اللَّذَّاتِ‏ وَ رَخَاءِ الدَّعَةِ وَ مُنْتَهَى الطُّمَأْنِينَةِ وَ تُحَفِ الْكَرَامَة.

اى خداوند، او را در سایه رحمت خود جایى فراخ ده و از فضل خود به فزونى، پاداش خیرش عطا کن. اى خداوند، بنایى را که او بر آورده از هر بنایى فراتر ساز و منزلت او در نزد خود گرامى دار و فروغ دین او در همه جا بگستران و به پاداش این که به رسالتش فرستاده اى شهادتش را پذیرفته دار و سخنش را پسندیده نماى که گفتارش از کژى و ناراستى دور بود، آنسان که حق و باطل را از یکدیگر جدا مى نمود. 

بار خدایا، ما و او را در یک زندگى خوش و گوارا، در کنار هم قرار ده، در آنجا که قرارگاه نعمت توست و آرزوى هر خواهنده اى است و هر لذت جویى خواستار آن است. زندگى، با فراخى نعمت و راحت و نهایت آرامش و آسایش با تحفه هاى کریمانه و نیکو. 

«اللهم افسح له مفسحا فی ظلک و اجزه مضاعفات الخیر من فضلک و اعل علی بناء البانین بنائه و اکرم لدیک منزلته و اتمم له نوره». (بار الها، عرصه وسیعی از سایه بیکرانت را بر آن وجود نازنین بگستران - (و ظل ممدود). عرصه‌ای بس با گشاد و با فضا، کاین خیال و هست زو یا بد نوا؛ از خیرات فراوان فضل و احسانت بر او عنایت فرما، آنچنان که شایسته عظمت رسالتی که او در این دنیا تبلیغ نمود، بوده باشد. و منزلت و مقام آن سرور کائنات را در دیار ابدیت از همه منزلتها و مقامات بالاتر بفرما و بنائی را که او برای نجات انسانها نهاده است، بر همه بناهای بنیان‌گذاران بلند بدار. نوری که بر آن وجود پاک عنایت فرموده‌ای تکمیل و اتمام بفرما).

مسئلت این مقام و منزلت و اتمام نور مورد دستور خداوندی است، «و قل رب انزلی منزلا مبارکا و انت خیر المنزلین» (و بگو خداوندا، مرا در منزل مبارکی فرود آور، تو بهترین منزلت دهندگانی). «یوم لایخزی الله النبی و الذین آمنوا معه نورهم یسعی بین ایدیهم و بایمانهم یقولون ربنا اتمم لنا و اغفرلنا انک علی کل شیی‌ء قدیر». (روز قیامت روزی است که خداوند پیامبر و کسانی را که با او ایمان آورده‌اند، رسوای نخواهد کرد. نور آنان پیشانیش و اطراف آنان حرکت میکند، میگویند: ای پروردگار ما، نور ما را بر ایمان اتمام فرما و بر ما ببخشا، قطعا تو بر هر چیزی توانا و قدرتمندی).

«و اجزه من ابتعاثک له مقبول الشهاده، مرضی المقاله، ذا منطق عدل و خطبه فصل». (شهادتش را درباره امتش مقبول و گفتار شفاعتش را مورد رضایت و منطقش را دادگرانه و سخنش را جدا کننده حق از باطل قرار بده) - «انه لقول فصل، و ما هو بالهزل». (قطعا این قرآن یا گفتار و شهادت او در روز قیامت جدا کننده حق از باطل است و شوخی بی‌پایه نیست).

«اللهم اجمع بیننا و بینه فی برد العیش و قرار النعمه و منی الشهوات و اهواء اللذات». پرودگارا، میان ما و آن برگزیده محبوبت را در زندگی خوش و جایگاه نعمتهای عظمی که در ابدیت نصیبش خواهی فرمود و برآورده شدن آرزوهای مطلوب و خواسته‌های لذت بار، جمع فرما).

لطف و عنایت ربانی تو ای خداوند لطیف و توانا می تواند ما را در سرای ابدیت از دیدار آن وجود نازنین محروم نسازد، آنچنان که خورشید جهان‌افروز از تابش فروغش بر اجسام محقر دریغ نمیدارد. اگر چه ما انسانهای پست و ناچیز شایسته آن الطاف ربوبی نیستیم که پیامبر عزیزت لایق آنها است، اما امیدها و آرزوهائی که در درون ما شعله میکشند، همه و همه از عنایات تو سر می‌کشند - گر نمیدادم بر او ننمودش و دل و عقل ما را بسوی تو متوجه می سازند که اگر قدرت مطلقه و رحمت واسعه تو آن امیدها و آرزوهای ما را ببا فنا میداد، از اول آنها را در درون ما بوجود نمی‌آورد.